Jerzy Bobotek

Jerzy Bobotek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jerzy Gabriel Bobotek

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1897
Zawiercie

Data i miejsce śmierci

1983
Chicago

Zawód, zajęcie

inżynier mierniczy

Pracodawca

Wojskowy Instytut Geograficzny

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Jerzy Gabriel Bobotek (ur. 30 maja 1897 w Zawierciu, zm. 1983 w Chicago) – polski działacz niepodległościowy, inżynier mierniczy, kapitan geograf rezerwy Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 30 maja 1897 w Zawierciu, w ówczesnym powiecie będzińskim guberni piotrkowskiej, w rodzinie Jana i Elżbiety z Jabłczyńskich[1][2][3]. Był młodszym bratem żołnierzy Legionów Polskich, odznaczonych pośmiertnie Krzyżem Niepodległości: Kazimierza (1889–po 1916) i Stanisława (1895–1917)[1][4][5][6][7]. Początkowo uczył się w progimnazjum filologicznym w rodzinnej miejscowości[1]. Naukę w klasie piątej rozpoczął w gimnazjum Gustawa Kośmińskiego w Częstochowie, a ukończył w c. k. II Szkole Realnej w Krakowie[1].

21 marca 1915 jako uczeń VI klasy wstąpił do Legionów Polskich[1]. Walczył w szeregach 2. kompanii 4 pułku piechoty[1][2]. Wyróżnił się 31 lipca 1915 w bitwie pod Jastkowem i 5 października tego roku pod Koszyszczami za co został dwukrotnie odznaczony austriackim Brązowym Medalem Waleczności, a w Niepodległej Polsce – Orderem Virtuti Militari[1]. 4 kwietnia 1917 został wymieniony we wniosku o odznaczenie austriackim Krzyżem Wojskowym Karola[2]. Po kryzysie przysięgowym (lipiec 1917) został internowany w obozie w Szczypiornie[1]. Po zwolnieniu z internowania pracował w majątku Makowiska, w charakterze praktykanta rolnego[1]. W 1918 rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej[1].

28 lutego 1919 wstąpił do Wojska Polskiego[1]. Walczył w szeregach I batalionu 4 pułku piechoty Legionów, początkowo jako dowódca plutonu, a następnie kompanii[1]. 14 kwietnia 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 kwietnia 1919 podporucznikiem w piechocie[8]. 9 sierpnia 1920 został ranny[1]. Po zakończeniu leczenia szpitalnego został przydzielony do batalionu zapasowego 4 pp Leg.[1] 21 grudnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[9]. 1 czerwca 1921 był przydzielony z macierzystego pułku do Dowództwa 2 Dywizji Legionów[10]. Później został dowódcą kolumny osadniczej pułku w powiecie grodzieńskim[1]. 25 kwietnia 1922 został zdemobilizowany i przydzielony w rezerwie do 4 pp Leg. w garnizonie Kielce[1][11][12]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 3220. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[13][14]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 78 pułku piechoty w Baranowiczach[15][16]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów intendentów[17].

Po zwolnieniu z wojska zamieszkał w Wilanowie, gdzie w ramach osadnictwa wojskowego otrzymał działkę o powierzchni 22,5 ha[1]. Po dwóch latach odpoczynku zdecydował się kontynuować studia na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej (Oddział Mierniczy)[1]. 7 czerwca 1932 otrzymał tytuł inżyniera mierniczego[1]. Na początku lat 30. XX w. mieszkał w Warszawie przy ul. Agrykola 16, a później przy ul. Zakrzewskiej 8 m. 35[1]. 1 kwietnia 1933 został zatrudniony w Wojskowym Instytucie Geograficznym, w charakterze pracownika kontraktowego[1]. Działał społecznie w Kole Czwartaków Związku Legionistów Polskich i Związku Osadników[1]. Na stopień kapitana rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 1. lokatą w korpusie oficerów geografów[18].

Od 15 września 1939 służył w Oddziale Służby Geograficznej przy Dowództwie Grupy Obrony Lwowa na stanowisku triangulatora[19].

Zmarł w 1983 w Chicago[3].

5 sierpnia 1925 w Stanisławowie ożenił się z Heleną Nowosielską (1899–1986), z którą miał dwóch synów: Henryka Marię (ur. 1927) i Władysława Jerzego (ur. 1929)[3][1].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 Bobotek Jerzy Gabriel. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.59-4936 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-29].
  2. 1 2 3 Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Bobotek Jerzy. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2025-01-29].
  3. 1 2 3 The genealogical tree of Jerzy Gabriel Bobotek. [dostęp 2025-01-29].
  4. ↑ Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Bobotek Kazimierz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2025-01-29].
  5. 1 2 M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94
  6. ↑ Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 : Bobotek Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2025-01-29].
  7. ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12
  8. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 45 z 26 kwietnia 1919, poz. 1478.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 22 grudnia 1920, s. 1378.
  10. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 32.
  11. ↑ Druga lista 1922 ↓, s. 10, piechota.
  12. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 21.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 516.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 455.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 350.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 306.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 205.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 607.
  19. ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 146, 211.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923, s. 16.
  21. ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 56.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 20 czerwca 1923, s. 400.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.