Jerzy Grochmalicki
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1934 |
|---|---|
| Data śmierci |
23 marca 2017 |
| Poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji | |
| Okres |
od 1976 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 | |
Jerzy Jan Grochmalicki (ur. 10 czerwca 1934 w Pobrdziu, zm. 23 marca 2017[1]) – polski polityk, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.
Życiorys
Syn Kazimierza i Marii. Po ukończeniu w 1958 Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu uzyskał tytuł zawodowy magistra inżyniera mechanika. Od 1959 do 1962 pracował w Zakładach Wytwórczych Silników Elektrycznych w Piechowicach, a następnie do 1964 pełnił funkcję zastępcy kierownika działu kontroli technicznej w Fabryce Maszyn Papierniczych w Cieplicach.
W 1955 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1972–1974 był I sekretarzem Komitetu Powiatowego partii w Jeleniej Górze, a od października 1974 do czerwca 1975 sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR we Wrocławiu. Od 4 czerwca 1975 do 21 listopada 1980 był I sekretarzem KW PZPR w Wałbrzychu oraz przewodniczącym prezydium WRN[2]. Od grudnia 1975 do lipca 1981 pozostawał także zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VII kadencji, reprezentując okręg Wałbrzych. Zasiadał w Komisji Górnictwa, Energetyki i Chemii. W 1980 uzyskał reelekcję. W Sejmie VIII kadencji zasiadał w Komisji Górnictwa, Energetyki i Chemii, Komisji Planu Gospodarczego, Budżetu i Finansów oraz w Komisji Mandatowo-Regulaminowej. Od grudnia 1980 do lutego 1982 był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PZPR.
W 1974 otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- ↑ Jerzy Grochmalicki [online], billiongraves.com [dostęp 2024-03-02].
- ↑ Central Intelligence Agency: Directory of Officials of the Polish People’s Republic. Uniwersytet Michigan, 1978, s. 101.