Jerzy Kurek
 starszy sierżant | |
| Data i miejsce urodzenia |
1923 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 lutego 1945 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1942–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódca kompanii w 5 PP |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 | |
Jerzy Kurek (ur. w 1923 w Hropaczewie, zm. 14 lutego 1945 pod Żabinem) – oficer, uczestnik II wojny światowej w szeregach ludowego Wojska Polskiego. Kawaler orderu Virtuti Militari.
Syn Edmunda Kurka, robotnika mieszkającego z rodziną na Śląsku. W 1942 roku jako Ślązak został przymusowo wcielony do armii niemieckiej. Skierowany został na front wschodni. Przebywając na terytorium ZSRR, skorzystał ze sprzyjających okoliczności i przeszedł na stronę Armii Czerwonej.
Jako Polak w grudniu 1943 roku wstąpił w szeregi armii polskiej utworzonej w ZSRR[1]. Służbę pełnił w 4 kompanii 2 batalionu 5 Pułku Piechoty wchodzącego w skład 1 Armii Wojska Polskiego. Wraz z 5 PP przeszedł szlak bojowy przez ziemie polskie. Po zdobyciu Warszawy przez żołnierzy ludowego Wojska Polskiego i Armii Czerwonej uczestniczył w defiladzie ulicami stolicy[2]. Następnie brał udział w walkach na Wale Pomorskim. Poległ w walkach pod Żabinem[3]. Za męstwo wykazane w czasie walk został odznaczony Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militarii[4].
Ordery i odznaczenia
- Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie)[3]
Przypisy
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 294.
- ↑ Rydłowski 1971 ↓, s. 295.
- 1 2 Rydłowski 1971 ↓, s. 296.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 635.
Bibliografia
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- Jerzy Rydłowski: Żołnierze lat wojny i okupacji. Warszawa: 1971.