Jerzy Seidler

Jerzy Antoni Seidler

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	6 września 1927 Lwów
Data i miejsce śmierci	12 października 2017 Salzburg, Austria
profesor, doktor nauk technicznych
Specjalność: automatyka, telekomunikacja, elektronika, informatyka
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Profesura	1969
Doktor honoris causa Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie – 2001
Odznaczenia

Jerzy Antoni Seidler (ur. 6 września 1927 we Lwowie^[1], zm. 12 października 2017 w Salzburgu^[2]) – polski profesor nauk technicznych, inżynier. Specjalizował się w zagadnieniach z zakresu automatyki, telekomunikacji, elektroniki i informatyki^[2][3].

Urodził się w rodzinie Henryka (1898–1956), doktora nauk prawnych, adwokata, żołnierza AK, nauczyciela , i Janiny z domu Haczewskiej (1904–1980), nauczycielki języka polskiego^[4].

W 1942 absolwent tajnego nauczania w gimnazjum w Piotrkowie i w 1944 Prywatnego Liceum typu matematyczno-fizycznego Stowarzyszenia Oświatowego Nauczycieli Byłych Szkół im. Ludwika Lorentza w Warszawie. Podczas powstania warszawskiego, we wrześniu 1944, wywieziony do obozu przejściowego w Pruszkowie, z którego zbiegł w grudniu tego roku^[4].

Po wojnie do 1948 studiował matematykę na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym na Uniwersytecie Poznańskim, uzyskując tytuł magistra filozofii w zakresie matematyki. W latach 1948–1950 był członkiem Bratniej Pomocy Studentów PG, 1950–1952 działał w Zrzeszeniu Studentów Polskich. W 1952 ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Gdańskiej jako magister inżynier elektryk (specjalność radiotechnika).

W latach 1952–1955 odbył studia doktoranckie. Od 1955 doktor (w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk), od 1957 na stanowisku docenta, od 1963 profesora nadzwyczajnego (tytularnego), w 1969 profesora nauk technicznych^[3].

W latach 1948–1952, 1955–1977 i 1983–1985 pracował w PG. W 1956 zorganizował Katedrę Podstaw Telekomunikacji na Wydziale Łączności, a następnie kierował nią do 1965, w latach 1964–1966 pełnił funkcję dziekana Wydziału Łączności^[2], 1966–1970 był kierownikiem Katedry Teorii Sterowania i Informacji na Wydziale Łączności (od 1967 na Wydziale Elektroniki), 1969–1971 dyrektorem Instytutu Cybernetyki Technicznej na Wydziale Elektroniki.

W latach 1955–1962 pracował w Instytucie Automatyki PAN, 1959–1960 na University of Birmingham, w 1969–1970 w Uniwersytecie Hawajskim w Honolulu (USA), w 1977–1995 w Instytucie Podstaw Informatyki PAN^[3], gdzie od 1984 do 1986 był przewodniczącym Rady Naukowej. Od 1995 na emeryturze. W latach 1995–2009 pracował w Wyższej Szkole Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, 2010–2017 w Fachhochschule w Salzburgu.

Od 1969 roku był członkiem korespondentem krajowym Polskiej Akademii Nauk, członek rzeczywisty tej instytucji od 1983 roku^[5]. Był również członkiem–seniorem Instytutu Inżynierów Elektryków i Elektroników^[5].

Nagrodzony tytułem doktora honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie^[2] za całokształt osiągnięć w dziedzinie systemów informatycznych, a w szczególności za stworzenie Polskiej Szkoły Systemów Teleinformatycznych oraz wybitny wkład w rozwój kadr naukowych^[6]

Zmarł w Salzburgu, pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku (rejon IX, kwatera profesorów)^[7].

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Medal 30-lecia Polski Ludowej^[6][8] (1974)^[4]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (1973)^[9]

• Nagroda Państwowa II stopnia w dziedzinie nauki, techniki oraz kultury i sztuki (1972)^[4]

15 października 2018 w Audytorium nr 2 na Wydziale Elektroniki Telekomunikacji i Informatyki PG została zamontowana tablica pamiątkowa poświęcona prof. Jerzemu Seidlerowi^[4].

• Książka o profesorze Seidlerze w bazie portalu Most Wiedzy. mostwiedzy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-22)].