Jerzy Sieradzki
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia |
17 kwietnia 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 listopada 1918 |
| Narodowość |
polska |
| Rodzice |
Włodzimierz, Karolina |
| Krewni i powinowaci |
Aleksandra (siostra) |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg.png){kind=small} | |
Jerzy Sieradzki (ur. 17 kwietnia 1899 we Lwowie, zm. 7 listopada 1918 tamże) – polski działacz niepodległościowy, student, Orlę Lwowskie, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 17 kwietnia 1899 we Lwowie[1][2]. Był jedynym synem Włodzimierza Sieradzkiego (1880-1941), lekarza, profesora i rektora Uniwersytetu Jana Kazimierza, ofiary mordu profesorów lwowskich, i Karoliny (Liną) z domu Zaremba (1878-1955)[2][3][4]. Miał siostrę Aleksandrę (1900-1978), zamężną z Kazimierzem Nieżychowskim, kapitanem Wojska Polskiego[5]. Uczył się w Wyższym Gimnazjum Realnym im. A. Mickiewicza we Lwowie, w którym 4 czerwca 1917 zdał maturę z odznaczeniem[6]. Następnie studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechnice Lwowskiej[2][3].
U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 jako ochotnik brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej[2][7]. Przebywał w załodze polskiej, która 4 listopada zajęła Pałac Sapiehów[7]. 7 listopada 1918 nieostrożnie wychylił się poza pałac został ranny w głowę pociskiem wystrzelonym przez nieprzyjaciela z położej powyżej Cytadeli[7][8]. Zmarł w następstwie odniesionej rany w szpitalu Politechniki[1][9]. Był kawalerem, bezdzietnym[1].
Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera V, miejsce 298)[10] (według innej wersji w kwaterze XI, miejsce 748[2]).
Uchwałą Rady Miasta Lwowa z listopada 1938 jednej z ulic we Lwowie nadano imię Jerzego Sieradzkiego[11].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2941 – 10 sierpnia 1922[12][13]
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 4 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][15][16]
- Krzyż Walecznych nr 19115[1][17]
- Krzyż Obrony Lwowa[1]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Sieradzki Jerzy. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.20-1446 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-19].
- 1 2 3 4 5 Piotr W. Kochański: Jerzy Sieradzki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2019-12-10]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław / Warszawa / Kraków: Ossolineum, 1990, s. 372.
- 1 2 Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI-22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: ok. 1919, s. 197.
- ↑ Włodzimierz Sieradzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-12-12].
- ↑ Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian. sejm-wielki.pl. [dostęp 2019-12-12].
- ↑ Sprawozdanie 1917 ↓, s. 4, 21, 25, 28.
- 1 2 3 Tadeusz Szumowski: Pałac Sapiehów. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 479. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Adam Świeżawski: II odcinek w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 505. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 782.
- ↑ W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 48.
- ↑ Symboliczne nadanie nazw związanych z Obroną Lwowa szeregowi ulic we Lwowie. „Gazeta Lwowska”. Nr 265, s. 2, 22 listopada 1938.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1922, s. 802.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-19].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 255, poz. 273.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-19].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-19].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-03-19].
Bibliografia
- Siódme Sprawozdanie Dyrekcyi Wyższego Gimnazyum Realnego im. A. Mickiewicza we Lwowie za lata szkolne 1915/16 i 1916/1. Lwów: Nakładem Dyrekcyi, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2025-03-19].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.