Jezioro Raduńskie Dolne
 | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Miejscowości nadbrzeżne |
Borucino, Łączyno, Łączyńska Huta, Borzestowska Huta, Chmielonko, Lampa, Sznurki i Przewóz |
| Region | |
| Wysokość lustra |
161,3[1] m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
7,37 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Długość linii brzegowej |
31,1 km[1] |
| Objętość |
82 522,7 dam³[1] |
| Hydrologia | |
| Rzeki zasilające | |
| Rzeki wypływające | |
| Rodzaj jeziora | |
Położenie na mapie gminy Chmielno _location_map.png) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
 54°17′46,3″N 18°03′03,9″E/54,296194 18,051083 | |
Jezioro Raduńskie Dolne (kszb. Jezoro Reduńsczé Dólné) – przepływowe jezioro rynnowe na Pojezierzu Kaszubskim w powiecie kartuskim (województwo pomorskie).
Opis
Jezioro znajduje się w najatrakcyjniejszej krajobrazowo części Kaszubski Park Krajobrazowy zwanej Szwajcarią Kaszubską. Do momentu powstania sztucznej zapory w Łączynie w 1898 roku stanowiło jedną całość wespół z jeziorem Raduńskim Górnym pod nazwą "Jezioro Raduńskie (niem. Radaunen-See)"[2][1].
Na całej długości rynny jeziora przepływa rzeka Radunia stanowiąc element szlaku wodnego Kółko Raduńskie. Jezioro charakteryzuje się znaczną długością linii brzegowej (31,1 km) i wydłużeniem niecki (wskaźnik wydłużenia 7,1)[1]. Nad wysokimi brzegami jeziora (dochodzącymi do 35 metrów nad poziom jeziora) znajdują się ośrodki wypoczynkowe i domki letniskowe.
Jezioro posiada zlewnię o powierzchni 97,0 km², z czego 21,55% stanowią lasy (głównie bukowe i sosnowe), a 58% grunty orne[1]. System odwadniania ma charakter inicjalny, z dominacją wód podziemnych stanowiących około 23% całkowitej dostawy wody[1].
Na północnowschodnim krańcu, w Chmielonku wypływa z jeziora Radunia przechodząc w rynnę jeziora Kłodno. W pobliżu sztucznego przesmyku Bramy Kaszubskiej, dzielącego oba jeziora Raduńskie znajduje się stacja Centrum Monitoringu i Ochrony Wód Uniwersytetu Gdańskiego, zaś koroną zapory przebiega trasa drogi wojewódzkiej nr 228.
Charakterystyka hydrologiczna
Jezioro Raduńskie Dolne jest zbiornikiem typu dyniktycznego, mieszanym do dna wiosną i jesienią, z letnią stratyfikacją termiczną[1]. W sierpniu gradient termiczny w metalimnionie wynosi średnio 2,15°C/m, a maksymalna głębokość występowania tlenu w okresie letnim sięga 30% objętości hypolimnionu[1].
Zbiornik reprezentuje wodorowęglanowo-wapniowy typ hydrochemiczny, ze średnią przewodnością właściwą 264 µS/cm i pH wahającym się między 8,30 a 8,37[1]. Widzialność krążka Secchiego wynosi średnio 2,0 m, a wskaźnik trofii Carlsona (TSI) wskazuje na stan eutroficzny (67,6)[1].
Ukształtowanie zachodniej linii brzegowej jeziora
Zatoki
Jezioro Łączyńskie (25 ha i 1,1 km długości)
Jezioro Nierzostowo (22 ha i 1 km długości)
Zatoka w pobliżu Borzestowskiej Huty
Zatoka w pobliżu Lipowca
Półwyspy
Hel [3] – na wysokości 32,2 m nad taflą jeziora, długości 1,6km i szerokości 200 metrów oddzielający główny akwen jeziora od jezior Łączyńśkiego i Nierzostowo.
Paszek [4] – na wysokości 35 m nad taflą jeziora, długości 1 i szerokości 150 metrów
Knyki [5] – na wysokości 34 m nad taflą jeziora, długości 0,4 i szerokości 200 metrów.
Szpyrk[6]
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 Atlas jezior Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, [w:] Baranczuk J., Maślanka W., Jezioro Raduńskie Dolne, Gdańsk: Katedra Limnologii Uniwersytetu Gdańskiego, 2007, s. 239-245, ISBN 978-83-310381-5-4.
- ↑ Jezioro Raduńskie Dolne [online] [dostęp 2020-08-17].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych ID 118641
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych ID 118968
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych ID 118663
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych ID 119106