Joanna Sabaudzka (1310–1344)

Joanna Sabaudzka

Jean de Savoie

Grobiec Joanny i jej matki w kościele Cordeliers.
Herb wicehrabiów Limoges od czasów Wita Penthièvre fr. Guy de Penthièvre (1314-1317).
wicehrabina Limoges
Okres	od do 29 czerwca 1344
księżna Bretanii
Okres	od 21 marca 1330 do 30 kwietnia 1341
Jako żona	Jan III Dobry
Dane biograficzne
Dynastia	sabaudzka
Data urodzenia	1310
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1344 zamek Bois de Vincennes
Miejsce spoczynku	kościół Cordeliers w Dijon
Ojciec	Edward Szczodry
Matka	Blanka Burgundzka
Rodzeństwo	jedynaczka
Małżeństwo	Jan III Dobry od 21 marca 1330 do 30 kwietnia 1341
Dzieci	nie mieli

Joanna Sabaudzka, fr. Jean de Savoie, wł. Giovanna di Savoia, (1310 – 29 czerwca 1344), była księżną Bretanii, jako żona Jana III^[1]. Joanna zgłosiła również pretensje do hrabstwa Sabaudii po śmierci swojego ojca. Pochodziła z domu Sabaudzkiego, a przez małżeństwo weszła do domu Dreux młodszej gałęzi Kapetyngów. Joanna urodziła się w 1310 roku, była jedynym dzieckiem Edwarda, hrabiego Sabaudii i jego żony Blanki Burgundzkiej^[2].

Hrabianka Joanna, w wieku dziewiętnastu lat, została przyrzeczona (dyspensa papieża z 10 sierpnia 1329)^[3] 43-letniemu, bezdzietnemu, Janowi III, księciu Bretanii. Jej ojciec Edward Szczodry zmarł 4 listopada tego samego roku^[3]. Ponieważ była jego jedynym dzieckiem^[3], uważała się za następcę na tronie hrabiów Sabaudii^[3]. Jednak władcą Sabaudii nigdy nie była kobieta, co doprowadziło do sporu o sukcesję. Stryj Joanny Aimon zyskał poparcie szlachty Sabaudii dla dziedziczenia zgodnie z prawem Salickim i został hrabią^[2]. W dniu 29 listopad w Vincennes Joanna zrzekła się swoich praw na rzecz stryja^[3].

Jako wicehrabina Limoges, które otrzymała jako wiano, wychodzi za mąż za Jana, jako jego trzecia żona, 21 marca 1330 w katedrze Notre Dame w Chartres^[3]. Izabela poprzednia żona Jana była zmarła w 1328 r. Po wstąpieniu w związek małżeński, Joanna, wspierana przez męża, ponownie podniosła swoje roszczenia do Sabaudii i sprzymierzyła się z delfinem Viennois przeciwko swojemu stryjowi^[2][3]. Na podstawie porozumienia ustalonego przez francuskiego króla^[4][5] 22 stycznia 1339, zrezygnowała z prawa sukcesji w zamian za roczną pensję w 6000 liwrów^[2][3].

Joanna i Jan byli małżeństwem przez dwanaście lat, ale nie mieli potomstwa^[3]. Jan zmarł 30 kwietnia 1341^[3], pozostawiając Joannę bezdzietną wdową. To doprowadziło do sporu o sukcesję Bretanii między przyrodnim bratem Jana, Janem Montfort, i siostrzenicą Jana, Joanną Penthievre.

W 1343 roku, kiedy jej stryj Aimon umarł, Joanna ponowiła roszczenia do hrabstwa Sabaudii przeciwko jej dziewięcioletniemu kuzynowi, Amadeuszowi VI. W testamencie, datowanym na 21 czerwca 1344 uczyniła swoim spadkobiercą Filipa, księcia Orleanu, w szczególności jej praw do Sabaudii^[3]. Filip zrzekł się tych praw w zamian za 5000 liwrów rocznie^[2].

Joanna zmarła 29 czerwca 1344 w zamku Bois de Vincennes. Została pochowana w Dijon, w kościele Cordeliers^[3].

• Eugene L. Cox: The Green Count of Savoy. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1967. LCCN 67-11030. (ang.).