Joe Liggins
| Imię i nazwisko |
Joseph Christopher Liggins jr. |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 lipca 1916 |
| Data i miejsce śmierci |
26 lipca 1987 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Wydawnictwo |
Exclusive Records |
| Zespoły | |
| Joe Liggins and His Honeydrippers | |
Joseph Christopher Liggins jr. (ur. jako Theodro Elliott 9 lipca 1916 w Seminole[a], zm. 26 lipca 1987 w Lynwood)[2] – afroamerykański pianista rhythmanbluesowy, bluesowy i jazzowy, oraz wokalista. Długoletni lider zespołu The Honeydrippers. Starszy brat Jimmy’ego, gitarzysty R&B i bandlidera.
Życiorys
Był synem Elijaha i Harriett Elliottów. Jako dziecko przyjął nazwisko ojczyma: „Liggins”. Na początku lat 30. zmieniono mu też pierwsze imię na „Joseph”, dodając drugie: „Christopher”. W 1932 jego rodzina przeprowadziła się do San Diego[3]. Tam ukończył Hoover High School oraz studiował na wydziale muzyki w San Diego State College. Występował z lokalnymi zespołami w klubach i bazach marynarki wojennej. Jako „wolny strzelec” pisał aranżacje dla zespołu Blue Blowers perkusisty Curtisa Mosby’ego. W 1935 otrzymał angaż w orkiestrze The Creole Crusaders, prowadzonej przez kompozytora, tekściarza, wokalistę i perkusistę Ellisa Walsha.
W 1939 przeniósł się do Los Angeles. Grał z różnymi zespołami, m.in. Sammy Franklin and His California Rhythm Rascals. Kiedy Franklin odmówił mu nagrania potencjalnego przeboju – The Honeydripper Ligginsa, założył własny zespół. Formacja powstała w piwnicy domu saksofonisty Little Williego Jacksona, drugiego jej współzałożyciela, który w chwili swojej śmierci w 2001 był ostatnim żyjącym jej członkiem. Pierwszych nagrań Joe Liggins and His Honeydrioppers dokonała w wytwórni Exclusive Records. Utwór The Honeydripper stał się wielkim przebojem. Dotarł do pierwszego miejsca na liście Race Records tygodnika „Billboard” i pozostał na niej przez osiemnaście tygodni od września 1945 do stycznia 1946[4]. Sprzedał się w przeszło dwóch milionach egzemplarzy[5]. W ciągu następnych trzech lat orkiestra wydała dziewięć kolejnych bestsellerów, m.in. Got a Right to Cry, Tanya (wielokrotnie nagrywany przez różnych wykonawców), Blow Mr Jackson i Roll ’Em[2]. W 1950 piosenka Pink Champagne przez trzynaście tygodni zajmowała pierwsze miejsce na billboardowej liście bestsellerów R&B, trafiając także do Hot 100[3]. Utwory Got a Right to Cry i Pink Champagne otrzymały nagrody złotej płyty, obie bowiem sprzedały się w ponad milionowym nakładzie[6]. Stylistycznie, niemal wszystkie jego utwory stanowiły kombinację jump bluesa i klasycznego R&B. Niemniej już w 1946 „Billboard” napisał, że jego piosenka Sugar Lamp w warstwie rytmicznej to jest rock and roll[7]
Wraz z The Honeydrippers, począwszy od 1945, pięciokrotnie wystąpił na festiwalu jazzowym The Cavalcade of Jazz[8]. Kawalkady były dużymi, corocznymi imprezami organizowanymi na wolnym powietrzu w parku rozrywki Wrigley Field w Los Angeles przez afroamerykańskiego promotora i przedsiębiorcę Leona Hefflina. Żaden wykonawca tylokrotnie nie brał udziału w Kawalkadach, niż on. W jednym z programów informacyjnych festiwalu przytoczono opinię krytyków, że Johnny Liggins and His Honeydrippers są najgorętszym małym big-bandem w kraju.
Często jeździł na tournées z takimi wokalistami jak Jimmy Witherspoon, Amos Milburn i jump blues shouter H-Bomb Ferguson. W końcu lat 50. jego popularność znacznie spadła[8]. Do końca życia jednak prowadził The Honeydrippers, choć w bardzo zmniejszonym składzie. Natomiast niedługo przed śmiercią mógł się cieszyć z odnowy zainteresowania jego muzyką[8].
Zmarł po przebytym udarze w kalifornijskim Lynwood[9]. Miał 71 lat.
Wybrana dyskografia
- 1962 Honeydripper (Mercury
- 1974 Great Rhythm & Blues Oldies – Volume 6 – Joe Liggins and the Honeydrippers (Blues Spectrum Records)
- 2001 The Chronological Joe Liggins 1944-1946 (Classics)
- 2003 The Chronological Joe Liggins 1946-1948 (Classics)
- 2004 The Chronological Joe Liggins 1948-1950 (Classics)
- 2005 The Chronological Joe Liggins 1950-1952 (Classics)
- 2016 Joe Liggins and His Honeydrippers – The Greatest Hits • 1945–1957 • Centenary Edition (Jasmine Records)
- Original R & B Hits from the 40’s and 50’ – Joe & Jimmy Liggins – Saturday Night Boogie Woogie Man (Specialty Records)
Zestawienie wg dat wydania płyt
Uwaga
Przypisy
- ↑ Band of Brothers: The Liggins Brothers. San Diego Troubadur. [dostęp 2025-03-25]. (ang.).
- 1 2 Joe Liggins. allmusic.com. [dostęp 2025-03-25]. (ang.).
- 1 2 Joe Liggins – Pink Champagne. Way Back Attack. [dostęp 2025-03-24]. (ang.).
- ↑ Joe Liggins. Tracklib. [dostęp 2025-03-24]. (ang.).
- ↑ Tony Russell, The Blues – From Robert Johnson to Robert Cray, wyd. Carlton Books Limited, 1997, s. 134, ISBN 1-85868-255-X
- ↑ Joe Liggins – The Honeydripper. home.earthlink.net. [dostęp 2025-03-25]. (ang.).
- ↑ Joe Liggins and His Honeydrippers. „Billboard”, 22 czerwca 1946. [dostęp 2025-03-25]. (ang.).
- 1 2 3 Joe Liggins – The Honeydripper. gregpoppleton.wordpress.com. [dostęp 2025-03-25]. (ang.).
- ↑ Joe Liggins. Find a Grave. [dostęp 2025-03-25]. (ang.).
Bibliografia
- Joe Liggins, allmusic.com
- Joe Liggins – Pink Champagne, Way Back Attack
- Joe Liggins – The Honeydripper, gregpoppleton.wordpress.com