Johann Adam Karinger

Johann Adam Karinger
Data i miejsce urodzenia	ok. 1690 r. ; Tyrol
Data śmierci	1742 r.
Narodowość	niemiecka
Dziedzina sztuki	kamieniarstwo
Epoka	barok

Johann Adam Karinger (ur. ok. 1690 r., zm. 1742 r.) – niemiecki kamieniarz związany z Wrocławiem, autor ołtarza głównego w bazylice klasztoru jasnogórskiego.

Urodził się ok. 1690 r., prawdopodobnie pochodził z Tyrolu. Około 1716 r. pojawił się we Wrocławiu. Jego warsztat cieszył się w latach 30. XVIII w. dużym wzięciem. W bazylice św. Elżbiety (1720–1722) wykonał epitafium Johanna Georga von Wolffa według projektu Johanna Bernharda Fischera von Erlach, a do projektu Christopha Tauscha^[1] wykonał przed kolegiatą Świętego Krzyża we Wrocławiu posąg Jana Nepomucena^[2] (1730–1732). Wraz z Georgiem Leonhardem Weberem i Urbanem Rauscherem jest również autorem rzeźb na sarkofagu i ołtarzu w kaplicy bł. Czesława w kościele św. Wojciecha oraz wykonawcą rekonstrukcji kaplicy mariackiej w kościele św. Wincentego na mauzoleum norbertanina Ferdinanda von Hochberga do projektu Christopha Hacknera (1723–1727)^[1]. Pracował dla norbertanów również w 1730 r., gdy wzniósł przed ich klasztorem niezachowaną już fontannę^[2]. Ponadto dla wrocławskiej katedry wykonał marmurowy pulpit projektu Christopha Tauscha (1723) oraz brał udział w realizacji kaplicy Bożego Ciała (Kaplicy Elektorskiej), będącej mauzoleum biskupa Ludwika Franciszka von Pfalz-Neuburg^[1].

Jego najbardziej znaną realizacją w mieście jest wzniesiona na zlecenie władz miejskich w 1732 r. na pl. Nowy Targ fontanna Neptuna, choć za autora rzeźby samego Neptuna i otaczających go wodnych stworzeń uchodzi Johann Jakob Bauer^[2]. Fontanna stała się ulubionym motywem krajobrazu Wrocławia, i pod nią mieszkańcy świętowali nadejście nowego roku^[3].

Karinger pracował także poza Wrocławiem, m.in. realizował dekoracje kamieniarskie dla pałacu w Brzezince (Brzezinka k. Oleśnicy), dla kościoła Bożego Ciała (obecnie św. Mikołaja) w Głogowie (1716) i kościoła parafialnego św. Karola Boromeusza w Radziądzu^[1], a także wzniósł w latach 1725–1728 ołtarz główny w bazylice klasztoru jasnogórskiego w Częstochowie^[2].