John Thach

John S. Thach

Admiral
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1905 Pine Bluff
Data i miejsce śmierci	15 kwietnia 1981 Coronado
Przebieg służby
Lata służby	1927–1967
Siły zbrojne	US Navy
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa wojna koreańska
Odznaczenia

John Smith „Jimmy” Thach (ur. 19 kwietnia 1905 w Pine Bluff, zm. 15 kwietnia 1981 w Coronado) – amerykański wojskowy, admirał United States Navy, pilot marynarki z okresu II wojny światowej, twórca taktyki walki powietrznej zwanej od jego nazwiska „Thach Weave” oraz taktyki obrony floty przed atakami kamikaze, tzw. big blue blanket^[1].

John Smith „Jimmy” Thach był synem Jamesa H. oraz Jo Bacage. Podobnie jak jego starszy brat, James Jr., ukończył Akademię Marynarki Wojennej w 1927. Odbył służbę na pokładach pancerników „Mississippi” i „California”, w latach 1929–1930 ukończył kurs pilotażu. Uznany za zdolnego pilota, otrzymał przydział do elitarnego dywizjonu VF-1B, znanego popularnie jako High Hats. W 1931 wraz z innymi pilotami brał udział w nagrywaniu scen lotniczych do filmu Hell Divers z Clarkiem Gable. Później służył jako pilot samolotów eksperymentalnych^[2].

W chwili ataku na Pearl Harbor był dowódcą dywizjonu myśliwskiego VF-3, stacjonującego na pokładzie lotniskowca „Lexington”, a po jego zatopieniu w bitwie na Morzu Koralowym na „Yorktown”. Dla zniwelowania przewagi taktycznej japońskich myśliwców Zero, opracował nową taktykę walki powietrznej, zastosowaną z sukcesami podczas bitwy pod Midway. Została nazwana od jego nazwiska: Thach Weave^[2][3][4].

Złożony z czterech samolotów klucz leciał frontem par z odstępem między nimi 270–360 m. Para atakowana zakręcała natychmiast w kierunku drugiej pary, która widząc ten manewr skręcała w stronę pary atakowanej. W ten sposób atakujący samolot narażał się na atak czołowy drugiej pary. Manewr mógł być wykonywany przez dwa lecące obok siebie samoloty lub dwie pary^[4][5].

W późniejszym okresie wojny został przeniesiony na stanowisko instruktora taktyki w Jacksonville. Powrócił na Pacyfik jako oficer operacyjny sztabu admirała Johna S. McCaina, dowódcy zespołu lotniskowców uderzeniowych TF 38. Opracował taktykę wczesnego wykrywania i zapobiegania atakom kamikaze (big blue blanket). Był obecny przy podpisywaniu aktu kapitulacji Japonii^[2].

Podczas wojny koreańskiej dowodził lotniskowcem eskortowym „Sicily”, w latach 1953–1954 lotniskowcem „Franklin D. Roosevelt”. W 1955 awansował do stopnia kontradmirała (Rear Admiral). W latach 1963–1965 służył, w stopniu wiceadmirała (Vice Admiral) jako zastępca Szefa Operacji Morskich do spraw lotnictwa. 25 marca 1965 awansował do stopnia admirała (Admiral) i został mianowany dowódcą sił morskich Stanów Zjednoczonych w Europie. Pozostawał na tym stanowisku do przejścia w stan spoczynku 1 maja 1967^[2].

Na emeryturze zamieszkał w San Diego. Zmarł w Coronado 15 kwietnia 1981. Na jego cześć została nazwana fregata rakietowa „Thach”, typu Oliver Hazard Perry^[2].

• John Smith Thach, w: The Encyclopedia of Arkansas History & Culture
• John T. Mason Jr., The Pacific War Remembered: An Oral History Collection, Annapolis 2003, ISBN 1-59114-478-7.
• MikeM. Spick MikeM., Asy myśliwskie aliantów, wyd. I, Warszawa: Bellona, 2006, ISBN 83-11-10272-4 .