Josef Nesvadba

Josef Nesvadba (ur. 19 czerwca 1926 w Pradze, zm. 26 kwietnia 2005 tamże) – czeski pisarz science fiction.

Z wykształcenia był lekarzem psychiatrą. Uchodził za jednego z najważniejszych pisarzy science fiction w powojennych Czechosłowacji i Czechach (obok Ondřeja Neffa), był ponadto autorem dramatów i powieści detektywistycznych oraz tłumaczem literatury anglojęzycznej. W twórczości literackiej wykorzystywał swoją wiedzę z dziedziny psychologii i psychiatrii, wyraźny jest też wpływ Karela Čapka. Utwory Nesvadby były tłumaczone na 20 języków; wiele z nich doczekało się ekranizacji.

W Polsce opowiadania Nesvadby były drukowane w czasopismach już w latach sześćdziesiątych XX w., później zamieszczały je „Problemy” (Ostatnia przygoda kapitana Nemo) i „Fantastyka” (Mordair, Trust dla unicestwienia historii). W antologiach ukazało się opowiadanie Wampir LTD (Upír Ltd ze zbioru Vynalez proti sobe, 1964), zamieszczone w zbiorze opowiadań science fiction pisarzy czeskich i słowackich Cybernetyczne laleczki (Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1987) i opowiadanie Anioł sądu ostatecznego w zbiorze Ludzie i gwiazdy (Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1976).

• Tarzanova smrt (1958, zbiór opowiadań)
• Einsteinův mozek (1960, zbiór opowiadań)
• Výprava opačným směrem (1962, opowiadania)
• Dialog s doktorem Dongem (1964, powieść)
• Bludy Erika N. (1974, powieść, polemika z Dänikenem)
• Tajná zpráva z Prahy (1978)
• Minehawa podruhé (1981, wyd. polskie Drugie wcielenie Minehawy Warszawa: „Czytelnik”, 1988)
• Hledám za manžela muže (1986, powieść)
• Peklo Beneš (2002)

• Cybernetyczne laleczki. Antologia czeskich i słowackich opowiadań fantastycznonaukowych (Poznań 1987), sylwetka pisarza opracowana przez Halinę Janaszek-Ivanickovą