Josef Pfitzner

Josef Pfitzner
Ilustracja
Josef Pfitzner (z prawej) i František Teuner (1944)
profesor
Specjalność: historia
Alma Mater

Niemiecki Uniwersytet Karola i Ferdynanda, Uniwersytet Karola

Profesura

1935

Josef Pfitzner (ur. 24 marca 1901 w Petrovicach, zm. 6 września 1945 w Pradze) – sudeckoniemiecki historyk i polityk nazistowski.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Opawie[1]. W 1924 roku ukończył studia historyczne na Niemieckim Uniwersytecie Karola i Ferdynanda w Pradze, następnie podjął pracę jako asystent na Wydziale Filozoficznym uczelni. W 1930 roku został profesorem nadzwyczajnym[2]. Jego zainteresowania naukowe obejmowały mediewistykę, średniowieczną historię Śląska oraz Polski i Litwy, zajmował się także osobą Michaiła Bakunina[2]. W 1930 roku wziął ślub z Alžbětą Kotekovą, z którą miał później syna, Gerharda[2]. Biegle władał językiem czeskim, podczas studiów uczęszczał na wykłady Josefa Pekařa. Pfitzner uważany był za działacza na rzecz współpracy czesko-niemieckiej i wzajemnego zrozumienia[1].

W 1935 roku otrzymał od Tomáša Masaryka tytuł profesora. W tym samym roku został członkiem Partii Niemców Sudeckich, później został także Standartenführerem SA[2]. Po wstąpieniu do partii nazistowskiej zajął się promowaniem rzekomej, historycznej zwierzchności Niemiec nad Czechami. W 1938 roku został wybrany do rady miejskiej Pragi. Brał udział w negocjacjach z Wenzelem Jakschem w sprawie połączenia niemieckiej partii socjaldemokratycznej w Czechosłowacji z Partią Niemców Sudeckich[3]. Po powstaniu Protektoratu Czech i Moraw został mianowany pierwszym zastępcą burmistrza Otakara Klapki[2][1]. Osobiście zaangażował się m.in. w zniszczenie Grobu Nieznanego Żołnierza oraz zmienianie nazw ulic w mieście. Był autorem planu germanizacji Pragi[2], był również odpowiedzialny za deportacje praskich Żydów[3].

Po aresztowaniu burmistrza Klapki, Pfitzner zajął apartament burmistrza przy ulicy Mariánské náměstí[2]. Nowym burmistrzem Pragi został Alois Říha, Pfitzner sprawował jednak faktyczną władzę w mieście, doprowadził m.in. do uznania języka niemieckiego za jedyny język urzędowy w praskim ratuszu. Po objęciu urzędu protektora przez Reinharda Heydricha próbowano pozbawić go stanowiska i wysłać go jako wykładowcę na jeden z niemieckich uniwersytetów[2], plany te powstrzymała jednak śmierć Heydricha[1][3].

Po wybuchu powstania praskiego, 8 maja 1945 roku opuścił Pragę. Został aresztowany przez żołnierzy amerykańskich i po dwóch tygodniach przekazany władzom czechosłowackim[1]. Następnie został skazany na śmierć. Wyrok wykonano przez powieszenie, 6 września 1945 roku[2]. Egzekucja została przeprowadzona publicznie na placu Soudní náměstí, miało w niej wziąć udział nawet 100 tysięcy osób[4]. Podczas egzekucji został spoliczkowany przez kata po wykrzyczeniu, że umiera za Niemcy[5]. Egzekucja Pfitznera była ostatnią publiczną egzekucją zbrodniarza nazistowskiego w Czechosłowacji[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Alena Míšková, Hana Barvíková, Pozůstalost Josefa Pfitznera [online], www.cs-magazin.com [dostęp 2025-02-26].
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Profesor Josef Pfitzner - nacistický vládce Prahy [online], www.ceskenoviny.cz [dostęp 2025-02-26] (cz.).
  3. 1 2 3 4 Josef Pfitzner – vom anerkannten Historiker zum fanatischen Nazi [online], Radio Prague International, 5 września 2015 [dostęp 2025-02-26] (niem.).
  4. ↑ Lidové soudy a popravy [online], ct24.ceskatelevize.cz [dostęp 2025-02-26] (cz.).
  5. ↑ CZECHOSLOVAKIA: A Traitor Dies, TIME, 17 września 1945 [dostęp 2025-02-26] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.