Joseph Booth (organmistrz)

Joseph Booth (ur. 1769, zm. 1832) – brytyjski organmistrz, wynalazca traktury pneumatycznej.

W 1796 założył warsztat organowy „Booth Organs” („Booth of Wakefield”)^[1], prowadzony po jego śmierci, do 1893, przez synów^[2] – Francisa, a później Henry’ego^[3]. Firma wybudowała i wyremontowała około 200 instrumentów na terenie Wysp Brytyjskich i na Karaibach^[4].

Budując duże i rozczłonowane organy borykał się z problemem przeniesienia napędu na duże odległości, za pomocą dostępnych wówczas rozwiązań konstrukcyjnych bazujących na trakturze mechanicznej – za pośrednictwem szeregu dźwigni, przekładni i cięgieł^[5]. W organach kościoła Metodystów w Great Ellingham wprowadził urządzenie pneumatyczne przypominające niekompletną dźwignię Barkera (nazwane później „Booth’s Puff”)^[6], współpracujące z trakturą pneumatyczną, w której dyspozycje wydawane za pomocą klawiatury przekazywane były do wiatrownic za pomocą ołowianych przewodów (rurek). Wynalazku nigdy nie opatentował^[7]. Kompletny system wprowadził po raz pierwszy w 1827^[8], w nieistniejącym już kościele w Attercliffe, dzielnicy Sheffield; później, w 1828 w kościele Metodystów w Leeds^[3].

• traktura pneumatyczna – urządzenia, wykorzystujące przewody i zawory pneumatyczne oraz membrany, za pośrednictwem których organista steruje wiatrownicami.

Niektóre organy piszczałkowe zbudowane przez Josepha Booth'a^[2]:

• Paul Lindsay Dawson: Booth Of Wakefield. Organ Builder To The World. 1796-1893. Lulu Press, Inc., 2011. ISBN 978-1-4467-1286-3.