Julia Jezierska

Julia Jezierska (ur. 11 maja 1947 we Wrocławiu) – polska chemiczka, specjalizująca się w chemii koordynacyjnej, spektroskopii molekularnej; nauczycielka akademicka związana z Uniwersytetem Wrocławskim.

Urodziła się w 1947 roku we Wrocławiu, dokąd przenieśli się jej rodzice po zakończeniu II wojny światowej. Po ukończeniu szkoły średniej podjęła w 1965 roku studia chemiczne na Uniwersytecie Wrocławskim, które ukończyła w 1970 roku magisterium, napisanym pod kierunkiem prof. Bogusławy Jeżowskiej-Trzebiatowskiej^[1].

Od 1972 roku związana jest zawodowo ze swoją macierzystą uczelnią, gdzie uzyskała kolejno stopnie naukowe: doktora w 1977 roku, a w 1994 roku doktora habilitowanego nauk chemicznych w zakresie chemii na podstawie pracy pt. Badanie metodą elektronowego rezonansu paramagnetycznego struktury kompleksów miedzi(II) z uwzględnieniem ligandów polimerycznych^[2]. Przechodziła tam też przez wszystkie stopnie awansu zawodowego: od asystenta przez adiunkta po profesora nadzwyczajnego (w 1998 roku). W 2003 roku otrzymała tytuł profesora nauk chemicznych^[2].

Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zastosowania spektroskopii elektronowego rezonansu paramagnetycznego do badań strukturalnych, problematyki związanej z szeroko rozumianą chemią koordynacyjną, w tym związków kompleksowych tworzonych przez ligandy polimeryczne, oraz chemią wolnych rodników. Jest autorką lub współautorką ponad 130 publikacji naukowych^[3].

Jej mąż Adam Jezierski jest także pracownikiem Wydziału Chemii UWr. Mają dwoje dzieci, syna Piotra – hydrogeologa i córkę Annę – historyczkę sztuki^[1].

• Prof. dr hab. Julia Jezierska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-05-17] .
• Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 10, Nr 3 (96), marzec 2004, s. 25.