Julian Niemczyński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
prawnik, sportowiec |
Julian Marian Niemczyński (ur. 9 października 1899 w Warszawie, zm. 4–5 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – polski piłkarz i działacz sportowy związany z Polonią Warszawa, z wykształcenia prawnik, sędzia Sądu Grodzkiego w Krakowie, podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Julian Marian Niemczyński urodził się 9 października 1899 roku w Warszawie, w rodzinie Leonarda i Eugenii z Gełżyńskich[2]. Weteran I wojny światowej[2]. W Wojsku Polskim służył w Oddziale II Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. W barwach Polonii Warszawa występował w pierwszym okresie istnienia klubu, a po zakończeniu kariery sportowej udzielał się jako działacz sportowy. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego z 1925 roku[2]. Podporucznikiem został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku[2] w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Od 1937 roku piastował stanowisko sędziego Sądu Grodzkiego w Krakowie[2].
W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do 10 pułku piechoty w Łowiczu[3].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę, w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Od kwietnia 1940 przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku[1]. 3 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[1] – lista wywózkowa bez numeru z 2 kwietnia 1940[1][2]. Między 4 a 5 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu[1] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[4][5]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne[6][7][8], jednak Julian Marian Niemczyński nie został zidentyfikowany. W Archiwum Robla wymieniony bez imienia we wpisie z 3 kwietnia 1940, jako wysłany z obozu w tym dniu, a także wymieniony pod imieniem Juljan i adresem „W-wa Smolna 38” w spisie adresów znalezionych przy szczątkach Józefa Trepiaka[9] (pakiet 0867-05, 07)[1].
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika[10]. Awans został ogłoszony 10 listopada 2007 roku[11] w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Życie prywatne
Julian Niemczyński był żonaty z Zofią z Bieleckich, z którą miał dwie córki: Halinę i Elżbietę[2].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 538.
- 1 2 3 4 5 6 7 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 426.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 50, 429.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2025-01-18] (pol.).
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. LIII.
- ↑ Historia Zbrodni Katynskiej [online] [dostęp 2025-01-18] (pol.).
- ↑ Pierwsze ekshumacje w Katyniu. "Wszystko było przesiąknięte zapachem śmierci" - Historia [online], www.polskieradio.pl [dostęp 2025-01-18] (pol.).
- ↑ Instytut Pamięci Narodowej - Kraków, Niemcy w Katyniu w 1943 roku, „Instytut Pamięci Narodowej - Kraków” [dostęp 2025-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2024-12-06] (pol.).
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 738.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 191 [dostęp 2025-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Historia. Lata 1939–1944 [online], Wielka Polonia [dostęp 2013-04-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-24].
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.