Julian Sutor

Julian Sutor
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1931
Słupia

Data i miejsce śmierci

21 czerwca 2020
Warszawa

Zawód, zajęcie

wykładowca, dyplomata, urzędnik

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater

Szkoła Główna Służby Zagranicznej

Doktorat

6 lipca 1961 – nauki prawne
Uniwersytet w Belgradzie

Habilitacja

26 lutego 2013 – prawo
Uniwersytet Śląski w Katowicach

Praca zawodowa
Urząd

Ministerstwo Spraw Zagranicznych

Okres zatrudn.

1954–2006

Chargé d’affaires RP w Jugosławii
Okres spraw.

31 lipca 1992–wrzesień 1996

Poprzednik

Jerzy Chmielewski

Następca

Sławomir Dąbrowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Państwowy” Kawaler I Klasy Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja)

Julian Sutor (ur. 18 lutego 1931[1] w Słupi, zm. 21 czerwca 2020 w Warszawie[2][3]) – doktor habilitowany nauk prawnych, dyplomata, ambasador tytularny, wykładowca i autor książek naukowych.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. Po ukończeniu studiów w 1954 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w którym pracował do 2006, w tym połowę czasu na placówkach dyplomatycznych, m.in. trzykrotnie w Belgradzie[4], gdzie od 31 lipca 1992 do września 1996 kierował placówką jako chargé d’affaires[5]. Pełnił także funkcje dyrektorskie w MSZ (m.in. wicedyrektor Departamentu V od 1976[6], kierownik aplikacji dyplomatyczno-konsularnej od 2003). Otrzymał stopień ambasadora tytularnego[4].

W 1961 uzyskał na Uniwersytecie w Belgradzie stopień doktora nauk prawnych na podstawie dysertacji Питање неутралности после Другог светског рата (Zagadnienie neutralności po drugiej wojnie światowej)[4][7]. W 2013 habilitował się w zakresie nauk prawnych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach na podstawie pracy Immunitet państwa. Jest autorem licznych prac naukowych oraz podręczników akademickich, głównie z dziedziny prawa dyplomatycznego i konsularnego. Wykładał na: Uniwersytecie Warszawskim, Wyższej Szkole Humanistycznej w Pułtusku, Wyższej Szkole Handlu i Prawa im. Łazarskiego, Prywatnej Wyższej Szkole Businessu, Administracji i Technik Komputerowych, Krajowej Szkole Administracji Publicznej, Akademii Obrony Narodowej, Europejskiej Akademii Dyplomacji[4].

Należał m.in. do Stowarzyszenia Prawa Międzynarodowego (ILA). Współpracował z Fundacją im. Kazimierza Pułaskiego[4].

Znał: angielski, francuski, rosyjski i serbsko-chorwacki[4].

Syn Juliana i Zofii[3]. Był żonaty[8]. Pochowany na cmentarzu w Starej Miłośnie[2].

Wybrane publikacje

  • Julian Sutor, Etykieta dyplomatyczna z elementami protokółu i ceremoniałów, Warszawa 2016, wyd. I, ISBN 978-83-264-9472-7
  • Julian Sutor, Prawo dyplomatyczne i konsularne, Warszawa 2019, wyd. XIII, ISBN 978-83-8160-129-0
  • Julian Sutor, Immunitet Państwa, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7151-032-8
  • Julian Sutor, Leksykon dyplomatyczny, Warszawa 2017, wyd III, ISBN 978-83-8017-151-0
  • Julian Sutor, Korespondencja dyplomatyczna, 2017, wyd. V, ISBN 978-83-8017-173-2
  • Julian Sutor, Immunitety i przywileje Rady Europy i Wspólnot Europejskich, Warszawa 2000, ISBN 839-12-7171-4
  • Julian Sutor, Ruch państw niezaangażowanych, Warszawa 1984, ISBN 830-51-1332-9
  • Julian Sutor, Pokojowe załatwianie sporów międzynarodowych, Wrocław 1979
  • Julian Sutor, Przywileje i immunitety międzynarodowe, Warszawa 1973

Wybrane odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Krajowy Rejestr Sądowy Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "Pod Kopcem" (nr KRS: 0000142762).
  2. 1 2 Julian Sutor, Warszawa, 25.06.2020 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl, 25 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-25].
  3. 1 2 REJESTR SPADKOWY PL: wynik wyszukiwania [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2021-12-26].
  4. 1 2 3 4 5 6 Julian Sutor, Autoreferat, us.edu.pl, 15 marca 2012 [zarchiwizowane 2024-07-11].
  5. ↑ Ambasada [online], belgrad.msz.gov.pl [dostęp 2019-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-20].
  6. ↑ Directory of Officials of the Polish People's Republic: A Reference Aid, The Center, 1979, s. 14 [dostęp 2022-07-23] (ang.).
  7. ↑ Универзитетска библиотека: Докторати на Универзитету у Београду, arhiva.unilib.rs [dostęp 2025-05-30] [zarchiwizowane 2024-12-08] (serb.).
  8. ↑ Борба, 14. 03. 1975., стр. 1 — Претражива дигитална библиотека, xn--80aafkgm9bibt.xn--90a3ac, 14 marca 1975 [dostęp 2025-05-30] [zarchiwizowane 2025-05-30] (serb.).
  9. ↑ Informator Ministerstwa Spraw Zagranicznych nr 102, 1985, s. 29.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.