Juliet Mills

Juliet Mills
Ilustracja
Imię i nazwisko

Juliet Maryon Mills

Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1941
Londyn, Anglia, Wielka Brytania

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Russell Alquist Jr.
(1961–1974; rozwód)
Michael Miklenda
(1975–1980; rozwód)
Maxwell Caulfield
(od 1980)

Lata aktywności

od 1942

Juliet Maryon Mills (ur. 21 listopada 1941 w Londynie) – angielska aktorka.

Życiorys

Urodziła się w Londynie podczas II wojny światowej, chociaż jej rodzice, aktor Sir John Mills i dramaturg Mary Hayley Bell[1], wkrótce przenieśli się z rodziną na wieś, aby uciec od nalotów bombowych Luftwaffe. Jej młodsza siostra Hayley Mills (ur. 18 kwietnia 1946) została także aktorką, a brat Jonathan Mills (ur. 3 grudnia 1949) – reżyserem[2].

Ze względu na karierę rodziców Mills dorastał w otoczeniu znanych aktorów, w tym Rexa Harrisona, Davida Nivena i Marlona Brando[3]. Wzięła udział w filmie dokumentalnym wideo BBC Sir John Mills’ Moving Memories (2000)[4] na podstawie scenariusza jej brata. Jej matką chrzestną była aktorka Vivien Leigh, a ojcem chrzestnym dramaturg Noël Coward[5][6]. Uczęszczała do niezależnej szkoły baletowej z internatem Elmhurst w Camberley w Surrey[7].

Jako dziecko Mills pojawiła się jako statystka w różnych filmach, w tym w roli 11–tygodniowego dziecka Fredy Lewis w dramacie wojennym Davida Leana i Noëla Cowarda Nasz okręt (In Which We Serve, 1942) z jej ojcem w roli głównej. W 1955 wystąpiła na londyńskiej scenie Chelsea Palace Theatre w Chelsea w roli Alicji w przedstawieniu Lewisa Carrolla Po drugiej stronie lustra. W wieku 16 lat zagrała pierwszą główną rolę Pameli Harrington w sztuce Petera Shaffera Ćwiczenie pięciu palców. Spektakl wystawiany był przez rok w Londynie, a następnie od 2 grudnia 1959 do 1 października 1960 przeniósł się do Music Box Theatre na Broadwayu[8]. W 1960 Mills była nominowana do nagrody Tony Award w kategorii „Najlepsza aktorka drugoplanowa” za rolę Pameli[9]. Powróciła na scenę w roli Wendy Darling w inscenizacji J.M. Barriego Piotruś Pan (1960) i Tytania w komedii Williama William Shakespeare’a Sen nocy letniej (1963) z Royal Shakespeare Company. Od 17 grudnia 1964 do 2 stycznia 1965 grała rolę Gildy w produkcji broadwayowskiej Alfie![8] u boku Terence’a Stampa.

Od 21 stycznia 1970 do 27 grudnia 1971 grała rolę niani Phoebe Figalilly w stylu Mary Poppins w sitcomie ABC Niania i profesor (Nanny and the Professor), za którą w 1971 była nominowana do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w serialu komediowym lub musicalu[10] i w 1972 zdobyła nagrodę dwutygodnika dla młodzieży „Bravo” – srebrną statuetkę Bravo Otto dla najlepszej gwiazdy telewizyjnej[11]. Rola Pameli Piggott w komediodramacie Billy’ego Wildera Avanti! (1972) przyniosła jej nominację do Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie komediowym lub musicalu[10].

Jako Samantha Cady w miniserialu Screen Gems/ABC QB VII (1974) na motywach powieści Leona Urisa z Benem Gazzarą otrzymała nagrodę Emmy dla wybitnej aktorki drugoplanowej w miniserialu lub filmie telewizyjnym[12]. W miniserialu ITV/CBS Póki się znów nie spotkamy (Judith Krantz’s Till We Meet Again, 1989) na podstawie powieści Judith Krantz została obsadzona w roli Vivianne de Biron. Od 5 lipca 1999 do 7 sierpnia 2008 występowała w roli Tabithy Lenox w operze mydlanej NBC Passions, za którą w 2005 była nominowana do nagrody Emmy dla wybitnej aktorki pierwszoplanowej w serialu dramatycznym[12].

Życie prywatne

Mills była trzykrotnie mężatką. 14 października 1961 poślubiła Russella Edwarda Alquista Jr.[1], z którym ma syna Seana (ur. 1964)[1]. W lipcu 1975 doszło do rozwodu[1]. 18 października 1975 wyszła za mąż za architekta Michaela Milana Miklendę[1]. Mają córkę Melissę (ur. 1979)[1]. 1 grudnia 1980 rozwiedli się[1]. 2 grudnia 1980 zawarła związek małżeński z młodszym o 18 lat aktorem Maxwellem Caulfieldem[13].

Filmografia

Filmy

Seriale

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Juliet Mills Biography (1941–). Film Reference. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
  2. ↑ Christopher Stevens: Born Brilliant: The Life Of Kenneth Williams. John Murray, 2010, s. 382. ISBN 978-1-84854-195-5.
  3. ↑ Phil Penfold, Juliet Mills talks about her acting career as she heads to Yorkshire to star in the classic thriller The Lady Vanishes, „Yorkshire Post”, 24 maja 2019 [dostęp 2025-02-04] (ang.).
  4. ↑ Sir John Mills’ Moving Memories (2000) w bazie IMDb (ang.)
  5. ↑ Alvin Klein, Ever-So-Witty Ghosts, Onstage and Off, „The New York Times”, 4 maja 1997 [dostęp 2025-02-05] (ang.).
  6. ↑ Elissa Blake, Acting royals Juliet and Hayley Mills tell of the lives that, „The Sydney Morning Herald”, 14 czerwca 2015 [dostęp 2025-02-05] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
  7. ↑ Richard Barber, Hayley Mills: I wasn’t allowed to get above myself, but I would tell my friends endless stories about making films for Walt Disney, „Daily Mail”, 1 stycznia 2011 [dostęp 2025-02-04] (ang.).
  8. 1 2 Juliet Mills. Internet Broadway Database. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
  9. ↑ Juliet Mills Awards. Internet Broadway Database. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
  10. 1 2 Juliet Mills. GoldenGlobes.org. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).
  11. ↑ Bravo Otto 1972. Bravo Archiv. [dostęp 2025-02-05]. (niem.).
  12. 1 2 Juliet Mills Biography, „TV Guide” [dostęp 2025-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2025-02-05] (ang.).
  13. ↑ Juliet Mills. Rotten Tomatoes. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).

Bibliografia

  • Życie towarzyskie i uczuciowe: Juliet Mills i Maxwell Caulfield. „Film”. nr 2 (2329), s. 111, luty 1996. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.