Kamienica Jacobsona w Warszawie
 nr rej. 283 z 1 lipca 1965 | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
Kamienica |
| Styl architektoniczny |
Klasycystyczny |
| Architekt |
Jakub Fontana, Szymon Bogumił Zug, Jan Chrystian Kamsetzer (?) |
| Kondygnacje |
4 |
| Rozpoczęcie budowy |
ok. 1780 |
| Zniszczono |
1944 |
| Odbudowano |
1962–1977 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Fryderyk Jacobson |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′30,32″N 20°59′49,50″E/52,241756 20,997083 | |
Kamienica Jacobsona – kamienica w formie przyulicznego pałacyku znajdująca się przy al. „Solidarności” 105 (dawniej ul. Leszno 25) w Warszawie, wzniesiona około 1780.
Opis
Pierwszym autorem projektu kamienicy był Jakub Fontana, została dokończona przez Szymona Bogumiła Zuga lub Jana Chrystiana Kamsetzera dla jubilera królewskiego Fryderyka Jacobsona[1].
Jak ustalił Juliusz Wiktor Gomulicki, krytyk literatury i znawca twórczości Norwida, Jan Norwid mieszkał w kamienicy z przyjacielem i najstarszym z braci Druckich-Lubeckich – księciem Onufrym. Tutaj jego dwaj synowie Cyprian i Ludwik doczekali oficjalnego zapisania do „zmodzfikowanych” po powstaniu listopadowym szkół średnich.
Budynek został częściowo zniszczony w 1944. Został odbudowany w latach 1962–1977 ze znacznymi zmianami[1].
Wewnątrz kamienicy zachowały się dekoracje[2].
Obecnie pałac jest siedzibą Instytut Archeologii i Etnologii PAN[3].
Przypisy
- 1 2 Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 306. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005, s. 153. ISBN 83-908950-8-0.
- ↑ Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk. iaepan.edu.pl. [dostęp 2019-11-11].
Bibliografia
- Jerzy S. Majewski: Leszno 25, dziś al. „Solidarności” 105. [dostęp 2007-09-20]. (pol.).