Kamienica Pod Gryfami w Warszawie
 nr rej. 589 z 1.07.1965 | |
 Kamienica Pod Gryfami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Inwestor |
Julian Fuchs |
| Rozpoczęcie budowy |
1884 |
| Ukończenie budowy |
1886 |
| Ważniejsze przebudowy |
2005 |
| Zniszczono |
1944 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
rodzina Classenów |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′47,13″N 21°01′15,94″E/52,229758 21,021094 | |
Kamienica Pod Gryfami – kamienica przy placu Trzech Krzyży 18 w Warszawie, zaprojektowana przez Józefa Hussa dla rodziny Fuchsów.
Historia
Kamienica została zaprojektowana przez Józefa Hussa w latach 1884–1886 dla rodziny Fuchsów[1]. Okrągłe kopuły narożników architekt zapożyczył z restaurowanej przez siebie Królikarni, a motyw gryfów z nieistniejącego już berlińskiego Banku Rzeszy. Na piętrze znajdowały się luksusowe apartamenty właścicieli[2].
Później kamienicę kupiła rodzina Classenów. Budynek, spalony w 1944 roku, stracił narożne gloriety z kopułkami i kilka wieńczących go gryfów.
Po wojnie kamienica została odrestaurowana, lecz bez belwederków na trzech rogach. Ocalała jedynie na zwieńczeniu fasady jedna para gryfów na rogu ul. Brackiej i pl. Trzech Krzyży. Kamienicę odbudowano jako siedzibę Pagedu, lecz bez gloriet na górze. W 1955 w kamienicy mieścił się Węgierski Instytut Kultury.
W 2005 gloriety zostały odtworzone, a kamienica została nadbudowana o jedno niewidoczne z ulicy piętro ukryte w mansardowym dachu. Zostały także odtworzone belwederki oraz brakujące rzeźby gryfów.
Obecnie w kamienicy mieszczą się biura na wynajem o łącznej powierzchni 2.600 m² wraz z 34 naziemnymi miejscami parkingowymi.
W lipcu 1983 na frontowej ścianie kamienicy wmurowano tablicę upamiętniającą Annę Jakubowską i utworzone przez nią w tym budynku żeńskie gimnazjum[3].
Galeria
Kamienica wkrótce po oddaniu do użytku ok. 1886
Kamienica przed 1939
Gryfy na fasadzie
Przypisy
- ↑ Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 206.
- ↑ Jerzy S. Majewski. Od rozdroża Złotych Krzyży.... „Stolica”, s. 13, kwiecień 2017.
- ↑ Stanisław Ciepłowski: Napisy pamiątkowe w Warszawie XVII-XX w.. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, s. 234-235. ISBN 83-01-06109-X.