Kamienica przy Placu Uniwersyteckim 7 we Wrocławiu
 nr rej. A/4014/338/Wm z 24.07.1976[1] | |
 Kamienica przy Placu Uniwersyteckim 7 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny |
neomanieryzm, neorenesans |
| Kondygnacje |
sześć |
| Rozpoczęcie budowy |
przed 1870 |
| Ważniejsze przebudowy |
2018 |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 51,113666°N 17,033762°E/51,113666 17,033762 | |
Kamienica przy Placu Uniwersyteckim 7 – kamienica o rodowodzie średniowiecznym znajdująca się w centrum Wrocławia, na Placu Uniwersyteckim.
Historia
W średniowieczu na działkach 7–10 znajdowały się drewniane budynki o konstrukcji plecionkowej lub szkieletowej. Pierwsze budynki murowane pojawiły się tutaj w późnym średniowieczu, choć na tylnej części działek wciąż znajdowały się drewniane oficyny o konstrukcji szkieletowej[2].
Obecna sześciokondygnacyjna kamienica kalenicowa wzniesiona została w miejsce jednopiętrowego budynku drewnianego, przed 1870 rokiem[3] lub jak podaje Zabłocka-Kos w 1887 roku[4] w stylu neomanierystycznym i/lub neorenesansowym[4]. Jej projektantem był W. Tilgner[5]. Kamienica ma sześcioosiową elewację, przy czym w dwóch osiach środkowych znajduje się trzykondygnacyjny, o szerokości dwóch osi wykusz po jednym oknem na każdej kondygnacji. Całość bryły budynku zamyka wydatny gzyms[6]. Wielkość kamienicy, znacznie odbiegająca od sąsiednich kamienic, wskazuje na jej przeznaczenie: kamienicy czynszowej z luksusowymi mieszkaniami. Mieszkańcami kamienicy byli bogaci kupcy[4].
Po 1945
Podczas działań wojennych w 1945 roku kamienica nie została poważnie uszkodzona. Od marca 2017 do czerwca 2018 roku była kompleksowo rewitalizowana. Prace pochłonęły ponad 3 mln 200 tys. zł. Ich wykonawcą było Przedsiębiorstwo Budowlane Sawrem s.c. Danuta Sawińska Tomasz Sawiński[7].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025.
- ↑ Mateusz Goliński: Socjotopografia późnośredniowiecznego Wrocławia (przestrzeń - podatnicy - rzemiosło). Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1998.
- ↑ GEZ
- 1 2 3 Zabłocka-Kos 1998 ↓, s. 111.
- ↑ Zabłocka-Kos 1998 ↓, s. 112.
- ↑ Harasimowicz 1995 ↓, s. 111.
- ↑ Miasto wystawia na sprzedaż swoją najdroższą zabytkową kamienicę. Znacznie obniżyło cenę
Bibliografia
- Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t. II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1998. ISBN 83-7023-679-0.
- Agnieszka Zabłocka-Kos: Przemiany architektoniczne rejonu placu Uniwersyteckiego od końca XVIII wieku do 1945 roku, w:Architektura Wrocławia. Urbanistyka do roku 1945. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 1995.