Kamienica przy ul. Gdańskiej 116 w Łodzi
_03.jpg) Kamienica w grudniu 2024 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Gdańska 116 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
5 |
| Rozpoczęcie budowy |
1936 |
| Ukończenie budowy |
1937 |
| Pierwszy właściciel |
Stefan Chyżyński, Maria Chyżyńska |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°45′41,32″N 19°27′03,64″E/51,761478 19,451011 | |
Kamienica przy ul. Gdańskiej 116 w Łodzi – modernistyczna kamienica znajdująca na rogu ul. Gdańskiej i ul. Zamenhofa w Łodzi.
Historia
Budowę budynku rozpoczęto w 1936, a zakończono już w 1937. Autorem projektu architektonicznego był Stefan Derkowski, natomiast pierwszymi właścicielami Stanisław i Maria Chyżyńscy[1].
Budynek wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków miasta Łodzi pod numerem 198[2].
Architektura
Kamienica zlokalizowana jest w południowej pierzei ul. Zamenhofa i we wschodniej pierzei ul. Gdańskiej. Posiada rzut założony na planie zbliżonym do litery L oraz 2,5-traktowy układ wnętrz, z klatkami schodowymi w trakcie tylnym. Wejście frontowe znajduje się d strony ul. Zamenhofa, a sień przejazdowa od strony ul. Gdańskiej[1].
Budynek trzypiętrowy z piwnicą oraz częściowo użytkowym poddaszem. Dachy posiadają niewielki kąt nachylenia połaci. Strefa narożna cofnięta względem lica elewacji pierzejowych, do tego zaakcentowana, powyżej parteru, pionami balkonów o zaokrąglonych płytach i ażurowych balustradach z siatki stalowej w kątowniku[1].
Fasada od strony ul. Gdańskiej jest dwunastoosiowa, z czterema pionami balkonów. Brama sieni przejazdowej dwuskrzydłowa, w formie przeszklonej kraty. Natomiast fasada od strony ul. Zamenhofa jest sześcioosiowa, z dwoma pionami balkonów. Cokół obłożono płytami kamiennymi. Powyżej, na elewacjach ułożono szlachetny tynk barwiony. Okna jednopoziomowe, jedno-, dwu-i trójdzielne. Otwory okienne ujęto we wspólne gzymsy parapetowe i nadokienne, a kwadratowe otwory okienne poddasza ujęto w opaski. Cały budynek zamknięto uskokowym gzymsem wieńczącym[1].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 3 4 Joanna Olenderek, Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa, t. 2, Księży Młyn Dom Wydawniczy, 2012, s. 62, ISBN 978-83-7729-088-0.
- ↑ ZARZĄDZENIE Nr 772/2023 PREZYDENTA MIASTA ŁODZI z dnia 6 kwietnia 2023 r. [online], bip.uml.lodz.pl, 6 kwietnia 2023, s. 11 [dostęp 2024-09-30] (pol.).