Kamionka (rejon solecznicki)

Kamionka
Akmenynė
Ilustracja
Państwo

 Litwa

Okręg

 wileński

Rejon

solecznicki

Gmina

Kamionka

Populacja (2003)
 liczba ludności


287

Położenie na mapie Litwy
Mapa konturowa Litwy, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamionka”
Ziemia54°22′30″N 25°29′50″E/54,375000 25,497222
Strona internetowa

Kamionka[1] (lit. Akmenynė) – wieś położona 11 km na północny wschód od miasta Solecznik, 7 km na wschód od Małych Solecznik. Obecnie jest siedzibą niewielkiego starostwa i sołectwa. Jej nazwa pochodzi od nazwy rzeki, nad którą leży.

Historia

Miejscowość ta znana jest już od XVIII wieku, kiedy to była własnością Wierzbowiczów. Dokumenty z wizytacji kościoła w Turgielach podają, że w 1830 r. na terytorium obecnej gminy w Kamionce działała cerkiew rzymsko-grecko-unicka[2]. W latach 1910–1911 zabudowania dworu wraz z całą ziemią stały się własnością Heleny Renigerowej. Kupiła ona dwór od Barbary Wanilewiczowej i Franciszka Chmielowskiego. Nowa właścicielka była potomkinią rodziny Wierzbowiczów - Heleną Wierzbowiczówną, która odzyskała skonfiskowane jeszcze w czasach carskich (po powstaniu z 1863 r.) dobra rodzinne[2]. Drewniany kościół pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus, został wybudowany w latach 1926-1930 pod nadzorem i z pomocą ks. Franciszka Tyczkowskiego. Rodzina Renigerów, wraz z proboszczem kamionkowskiej niegdyś parafii, księdzem Franciszkiem Tyczkowskim działali intensywnie na rzecz swojej wsi i otoczenia, co przyczyniło się do znacznych osiągnięć w życiu Kamionki[3]. Majątek ziemski Kamionka przestał należeć do tej rodziny w 1939 roku, gdy zaczęła się nacjonalizacja dóbr dworu. Ludwik Reniger został represjonowany i zesłany.

Liczba mieszkańców

Liczba mieszkańców

Kamionki w poszczególnych latach

Rok Liczba mieszkańców Tendencja
1959 177 Wzrostowa +110
2003 287

Przypisy

  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. 1 2 Antanas Lesys, Jovita Niuniavaite-Lesiene: Echa Kamionki. s. 1. [dostęp 2010-11-17]. (pol.).
  3. J. Hopen – Zawadzka: Wileńskie reminiscencje. Bydgoszcz: TMWIZW, 1996.