Kanklės
 | |
| Klasyfikacja naukowa |
314.122-5 |
|---|---|
| Klasyfikacja praktyczna | |
| Podobne instrumenty | |
Kanklės – litewski ludowy instrument muzyczny, rodzaj psalterium[1], które w innych regionach nadbałtyckich występuje m.in. pod nazwami gusli (Rosja), kantele (Finlandia), kannel (Estonia) i kokle (Łotwa)[2].
Korpus instrumentu może być wyżłobiony z jednego kawałka drewna, lub sklejony z kilku desek, i ma formę trapezoidu. Świerkowa płyta rezonansowa ma jeden lub kilka okrągłych otworów rezonansowych, które często zdobione są rozetami. Kilka strun (zazwyczaj od 5 do 10, czasami 20[3]) zarywane jest i tłumione podczas gry palcami obu rąk[4]. Instrument występuje w różnych rozmiarach. Struny dawnych dużych kanklės były jelitowe, współczesne, mniejsze gabarytowo instrumenty mają struny metalowe[3].
Kanklės wykorzystywane są w muzyce artystycznej podczas ceremonii dworskich oraz w muzyce ludowej, m.in. jako akompaniament do pieśni sutartinės. W XX wieku zostały nieco zmodyfikowane i dostosowane do zastosowań orkiestrowych. Gry na nich naucza się w Litewskiej Akademii Muzyki i Teatru[4].
Przypisy
- ↑ Carl Rahkonen. Kantele. „Grove Music Online”, 2001. Oxford University Press. DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.14682. (ang.).
- ↑ Thomas D. Rossing: The Science of String Instruments. Nowy Jork, NY: Springer, 2010, s. 7.5 Acoustical Study of Carved Baltic Psalteries. DOI: 10.1007/978-1-4419-7110-4. ISBN 978-1-4419-7109-8.
- 1 2 Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 420. ISBN 83-01-13410-0.
- 1 2 Jane Sugarman, Jadvyga Čiurlionytė. Lithuania. „Grove Music Online”, 2001. Oxford University Press. DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.42160. (ang.).
Linki zewnętrzne
- B. Smetana. Vltava. Kanklės. Lina Žilinskaitė w serwisie YouTube – utwór „Vltava” z cyklu Moja Ojczyzna (1872–1879) Bedřicha Smetany wykonany na kankles