Karabin Feldstutzer 1851
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Beuret Frères à Liège i manufaktury prywatne |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Produkcja |
1851–1863 |
| Wyprodukowano |
ok. 6400 |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
10,4–10,5 mm (0,41") |
| Zasilanie | |
| Wymiary | |
| Długość |
1260 mm |
| Długość lufy |
813 mm |
| Masa | |
| broni |
4,5 kg |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
440 m/s |
| Zasięg skuteczny |
750 m |
.svg.png){kind=small}
Feldstutzer 1851 – szwajcarski karabin jednostrzałowy opracowany w połowie XIX wieku.
Był to pierwszy wojskowy karabin w Europie, w którym w sposób znaczący zmniejszono kaliber broni. Wynosił on 10,4–10,5 mm czyli 0.41 cala. Tymczasem w tamtym okresie karabiny wojskowe posiadały kaliber od 17,5–19 mm. Ta redukcja kalibru spowodowała, że niemal o połowę zmniejszyła się masa amunicji, dzięki czemu żołnierz mógł przenosić jej więcej. Wpłynęło to też na zmniejszenie odrzutu. Poprawiło to właściwości balistyczne pocisku, który miał znacznie bardziej płaski tor lotu w porównaniu do konkurencji. Karabin ten uważany był za bardzo celną broń.
Opis Konstrukcji
Broń odprzodowa z zamkiem kapiszonowym. Mechanizm spustowy wyposażony w przyśpiesznik. Lufa gwintowana posiada 8 bruzd prawoskrętnych. Celownik ramieniowy wyskalowany od 200 do 1000 kroków.
Broń była wyposażona w bagnet trójgranny o dług. 485 mm.
Użycie w wojsku polskim
W czasie trwania powstania styczniowego przedstawiciele Rządu Narodowego kupowali różne typy broni i wiadomo że kupowano też broń szwajcarską[1]. Być może zakupiono też i te karabiny. Nie ma jednak pewności, czy broń ta dotarła do kraju i czy została użyta w walce[1].
W czasie przeprowadzonych badań archeologicznych w latach 2013–2014 w leśnictwie Kazimierz Biskupi na terenie dawnego obozowiska powstańczego partii Kazimierza Mielęckiego znaleziono kule i pociski z powstańczej broni. Wśród znalezionych pocisków znaleziono też jeden pocisk, który zidentyfikowano jako pocisk pochodzący z Feldstutzer 1851. Pocisk miał średnicę 10,4 mm, czyli kaliber .41[2].
Przypisy
Bibliografia
- Hugo Schneider, Jürg Meier: Bewaffnung und Ausrüstung der Schweizer Armee seit 1817. Stocker-Schmidt, 1971.