Karl Rudolf von Ollech

Karl Rudolf von Ollech
General der Infanterie General der Infanterie
Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1811
Grudziądz

Data i miejsce śmierci

25 października 1884
Berlin

Przebieg służby
Lata służby

1828-1884

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego

Jednostki

16. Pułk Piechoty

Stanowiska

Gubernator Domu Inwalidów w Berlinie

Odznaczenia
I Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Domowy Hohenzollernów Order „Pour le Mérite” IV Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Krzyż Żelazny (1813) II Klasy Order Lwa Zeryngeńskiego (Badenia) Wielka Wstęga Orderu Wschodzącego Słońca (Japonia) Krzyż Zasługi Wojskowej (Meklemburgia-Schwerin) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Alberta (Saksonia) Order Ernestyński (Saksonia) Krzyż Wielki Orderu Korony Wirtemberskiej

Karl Rudolf von Ollech (ur. 22 czerwca 1811 w Grudziądzu, zm. 25 października 1884 w Berlinie)[1] – generał piechoty Armii Cesarstwa Niemieckiego, gubernator berlińskiego Domu Inwalidów oraz redaktor "Tygodnika wojskowego".

Kośćiół Dziękczynny w Wedding około 1900 roku.

Życiorys

W 1828 roku rozpoczął służbę w 16. Pułku Piechoty w stopniu podporucznika (niem. Secondelieutenant)[2]. W latach 1832-1835 uczęszczał do Szkoły Wojennej w Berlinie[1] i po jej ukończeniu służył został przyjęty na stanowisko wykładowcy w szkole dywizyjnej 14. Dywizji Piechoty w Düsseldorfie. Następnie służył na podobnym stanowisku w korpusie kadetów. W 1847 roku trafił, w stopniu kapitana (niem. Hauptmann), do 30. Pułku Piechoty i został dowódcą kompanii[3]. Na przełomie 1848 i 1849 roku uczestniczył w tłumieniu powstania badeńskiego, podczas którego został ranny w starciu nieopodal Durlach. W 1853 roku, po awansie na majora, został szefem sztabu 13. Dywizji Piechoty[4]. Dwa lata później przeniesiony do Wielkiego Sztabu Generalnego[5]. W 1861 roku, w stopniu pułkownika (niem. Oberst), objął stanowisko dowódcy Korpusu Kadetów</ref>. Dwa lata później przeniesiony do Wielkiego Sztabu Generalnego[6] oraz został nobilitowany przez króla Wilhelma. W trakcie wojny z Austrią kierował działaniami 17. Brygady Piechoty, nad którą przejął dowództwo rok wcześniej po awansie na generała majora (niem. Generalmajor)[7]. Podczas bitwy pod Náchodem został ciężko ranny w udo i przez ponad rok przechodził rekonwalescencję[1]. Rana uniemożliwiła mu aktywne uczestniczenie w wojnie prusko-francuskiej, podczas której był gubernatorem Koblencji, a następnie Strasburga. Po zakończeniu konfliktu awansował na stopień generała piechoty (niem. General der Infanterie) i został komendantem Akademii Wojennej w Berlinie[8]. Od 1877 roku do śmierci był gubernatorem berlińskiego Domu Inwalidów z prawem do noszenia munduru 16. Pułku Piechoty[9]. Generał von Ollech opublikował liczne prace historyczne dotyczące wojen napoleońskich oraz był autorem wielu artykułów do "Tygodnika wojskowego". Zaangażował się również w zbiórkach charytatywnych na rzecz budowy Kościoła Dziękczynienia w berlińskiej dzielnicy Wedding, który wybudowany został na pamiątkę nieudanego zamachu na cesarza Wilhelma I w 1878 roku[1].

Publikacje

Do publikacji gen. von Ollecha należą między innymi[1]:

  • Historyczny rozwój ćwiczeń taktycznych piechoty pruskiej (niem. Historische Entwickelung der taktischen Übungen der preußischen Infanterie.), Berlin 1848.
  • Teatr Wojenny Armii Północnej w 1813 (niem. Der Kriegsschauplatz der Nordarmee im Jahre 1813), Berlin 1858.
  • Historii Armii Północnej w 1813 r.: I. Rozejm i bitwa pod Großbeeren (niem. Geschichte der Nordarmee im Jahre 1813. I. Der Waffenstillstand und die Schlacht bei Großbeeren), Berlin 1859.
  • Fryderyk Wielki z Kolina do Rossbach i Lutyni (niem. Friedrich der Grosse von Kolin bis Rossbach und Leuthen.), 1858 (kopia cyfrowa).
  • Jaka jest różnica i równość między armią Fryderyka Wielkiego a armią naszej Ojczyzny? (niem. Worin besteht der Unterschied und die Gleichheit der Armee Friedrichs des Großen mit der Armee unseres Vaterlandes), „Tygodnik Wojskowy”, Berlin 1870.
  • O podstawach moralnych w historycznym rozwoju armii pruskiej (niem. Ueber die sittlichen Grundlagen in der historischen Entwickelung der preußischen Armee), „Tygodnik Wojskowy”, Berlin 1872.
  • Lekka piechota armii francuskiej (niem. Die leichte Infanterie der französischen Armee.), 1875.
  • Historia kampanii roku 1815 (niem. Geschichte des Feldzugs von 1815.), Berlin 1876 (kopia cyfrowa).
  • Historia berlińskiego Domu Inwalidów (niem.Geschichte des Berliner Invalidenhauses.), Berlin 1885.

Odznaczenia

Odznaczenia gen. von Ollecha to między innymi[9]:

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Poten 1887 ↓, s. 311-312.
  2. ↑ Rang- und Quartier-Liste der Königlich-Preußischen Armee. 1830. digitale-sammlungen.de. s. 91. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).
  3. ↑ Rang- und Quartier-Liste der Königlich-Preußischen Armee. 1848. digitale-sammlungen.de. s. 114. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).
  4. ↑ Rang- und Quartier-Liste der Königlich-Preußischen Armee. 1854. digitale-sammlungen.de. s. 50. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).
  5. ↑ Rang- und Quartier-Liste der Königlich-Preußischen Armee. 1856. digitale-sammlungen.de. s. 22. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).
  6. ↑ Rang- und Quartier-Liste der Königlich-Preußischen Armee. 1862. digitale-sammlungen.de. s. 461. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).
  7. ↑ Rang- und Quartier-Liste der Königlich-Preußischen Armee. 1865. digitale-sammlungen.de. s. 60. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).
  8. ↑ Rang- und Quartier-Liste der Königlich Preußischen Armee für das Jahr 1875.. sbc.org.pl. s. 662. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).
  9. 1 2 Rang- und Quartier-Liste der Königlich Preußischen Armee für das Jahr 1884.. sbc.org.pl. s. 403. [dostęp 2025-05-29]. (niem.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.