Karol Katz

Karol Katz
kapitan saperów rezerwy kapitan saperów rezerwy
Data urodzenia

15 lutego 1895

Data i miejsce śmierci

20–22 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Waleczności (Austro-Węgry) Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Karol Katz (ur. 15 lutego 1895, zm. 20–22 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan saperów rezerwy Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 15 lutego 1895 jako syn Mateusza[1][2]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był 89 pułk piechoty[3]. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów piechoty[4].

3 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem od dnia 1 sierpnia 1916, zaliczony do I Rezerwy armii, powołany do służby czynnej na czas wojny i przydzielony do batalionu zapasowego 38 pułku piechoty[5]. Później został przeniesiony na front do macierzystego 38 pułku piechoty i wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu 6 kompanii[6]. Wyróżnił się w walkach z bolszewikami dowodząc 7 kompanią 38 pp[7]. 25 listopada 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[8]. 4 grudnia 1920 dowódca II batalionu 38 pp, major Symeon Chodakowski sporządził wniosek na odznaczenie porucznika Katza orderem „Virtuti Militari”[7]. 13 maja 1921 wniosek został poparty przez generała porucznika Władysława Jędrzejewskiego, a pięć dni później przez generała broni Józefa Hallera, lecz nie został zatwierdzony przez Naczelnego Wodza[a]. Za bohaterstwo w wojnie polsko-bolszewickiej został odznaczony Krzyżem Walecznych, nadanym co najmniej po raz pierwszy[2]. W 1921 został zdemobilizowany i przydzielony w rezerwie do 38 pp[11]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1241. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[12][13]. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie[14][15]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów inżynierii i saperów[16]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 4 batalionu saperów w Przemyślu[17].

Po zwolnieniu z wojska ukończył studia i otrzymał tytuł inżyniera chemika[1]. W 1939 r. mieszkał w Opalenicy i pracował w miejscowej cukrowni.

W nieznanych okolicznościach, po agresji ZSRR na Polskę (17 września 1939), dostał się do sowieckiej niewoli i został osadzony w obozie w Kozielsku[1]. Między 19 a 21 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[1]. Między 20 a 22 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[1]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Odznaczenia

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Na wniosku nie ma numeru krzyża[7]. Karol Katz nie figuruje jako kawaler Orderu Virtuti Militari w „Zarysie historji wojennej ...” oraz Liście kawalerów Orderu Wojennego „Virtuti Militari” opublikowanej w „Księdze Chwały Piechoty”[9][10]. Autorzy pracy „Katyń. Księga Cmentarna ...” na podstawie wniosku majora Chodakowskiego podali, że Karol Katz został odznaczony Orderem VM V klasy[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 371.
  2. 1 2 3 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 255.
  3. 1 2 3 4 Ranglisten 1918 ↓, s. 760.
  4. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 309.
  5. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 90 z 25 września 1919, poz. 3307.
  6. ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 842.
  7. 1 2 3 Katz Karol. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.95-9384 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-21].
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 grudnia 1920, s. 1334.
  9. ↑ Kulczycki 1928 ↓, s. 31.
  10. ↑ Lista kawalerów 1992 ↓, s. 569-588.
  11. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 119.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 481.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 421.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 144.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 139.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 164.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 679.
  18. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  19. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2025-01-21].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.