Karol Studziński
 | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 stycznia 1828 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
15 marca 1883 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Karol Studziński (ur. 24 stycznia 1828 w Krakowie, zm. 15 marca 1883 w Warszawie[1][2]) – polski kompozytor i altowiolista.
Życiorys
Syn Marcina[2], brat Piotra i Wincentego[1]. Był uczniem Wincentego Gorączkiewicza[1][2]. Początkowo działał w Krakowie, następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie był członkiem kwartetu smyczkowego Apolinarego Kątskiego i altowiolistą w orkiestrze Teatru Wielkiego[1][2]. W latach 1864–1868 był wykładowcą śpiewu zbiorowego i solfeżu w Warszawskim Instytucie Muzycznym[1][2]. W 1856 roku założył kwartet męski, z którym wykonał uwerturę do opery Czarodziejski flet[2].
Skomponował 2 msze i szereg pieśni, m.in. „Do róży” na sopran solo i 4-głosowy chór mieszany[1][2]. Opublikował podręczniki Początki śpiewu (1871) i Studia odnoszące się do sposobów śpiewania (1878)[1][2].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Karol Studziński – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project