Karol Wojciechowski

Karol Wojciechowski

kapitan administracji
Pełne imię i nazwisko	Karol Fulgencjusz Wojciechowski
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1891 Brzozów
Data i miejsce śmierci	13–14 kwietnia 1940 Katyń
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	9 Pułk Piechoty Legionów
Stanowiska	oficer placu Zamość
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Karol Fulgencjusz Wojciechowski^[a] (ur. 1 stycznia 1891 w Brzozowie, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się 1 stycznia 1891 w Brzozowie, w ówczesnym powiecie sochaczewskim guberni warszawskiej, w rodzinie Józefa i Heleny z Grabskich^[2][3][4]. W dwudziestoleciu międzywojennym był długoletnim oficerem 9 pułku piechoty Legionów^{[1][5][6][7][8][9]}. 3 maja 1922 zweryfikowany został w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919, w korpusie oficerów piechoty. 19 marca 1928 awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 192. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1933 został obwodowym komendantem Przysposobienia Wojskowego w Tomaszowie Lubelskim^[10]. Od 1 lutego 1936 pełnił służbę na stanowisku podkwatermistrza III batalionu 9 pp Leg., który był detaszowany w Tomaszowie Lubelskim^[11]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów administracji^[12]. W marcu 1939 pełnił służbę na stanowisku oficera placu Zamość^[13].

Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 w niewyjaśnionych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej^[11]. W kwietniu 1940 przebywał w obozie jenieckim w Kozielsku^[14]. 11 lub 12 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego (lista wywózkowa 022/3 z 9 kwietnia 1940)^[10][14]. Między 13 a 14 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu^[15][14] przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[16][17]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[18][19]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców^[20] pod numerem 1057^{[21][22][14][10][23]} – raport dzienny z 5 maja 1943^[14]. Przy jego szczątkach znaleziono: legitymację oficerską oraz medalik^[24][23]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 01057^[24].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora^[25][26][27]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Był żonaty z Marią z Ullmannów, z którą miał dwie córki: Krystynę i Barbarę^[10][14].

• Krzyż Walecznych dwukrotnie^{[28][29][30][31][32]}
• Srebrny Krzyż Zasługi – 19 marca 1931 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”^[33]
• Odznaka za Rany i Kontuzje z jedną gwiazdką^[34]
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929^[35]

2 marca 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia „z powodu braku pracy niepodległościowej”^[2].

16 kwietnia 2013, w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, na bulwarze Czerwieńskim w Krakowie został zasadzony Dąb Pamięci, a przed nim odsłonięto tablicę pamiątkową dla uhonorowania Karola Wojciechowskiego^[36].

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
• Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Jan Kiński. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. 
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.