Kasownik
Kasownik (♮) – znak chromatyczny przygodny[1], element notacji muzycznej anulujący działanie innych znaków chromatycznych.
Kasownik umieszczany jest bezpośrednio przed nutą i dotyczy wszystkich dźwięków przypisanych temu samemu miejscu na pięciolinii w obrębie danego taktu[2][3][4]. Może też być umieszczany nad nutą – wtedy jego użycie jest fakultatywne (kasownik umieszczony w nawiasie nad nutą ma charakter informacyjny)[5]. Kasownik stosuje się również w przypadku zmiany tonacji, anulując zbędne znaki przykluczowe (umieszcza się go wtedy po podwójnej kresce taktowej, przy czym współcześnie używa się również kreski pojedynczej lub też, jak w przypadku radzieckich wydawnictw muzycznych, rezygnuje się z niej całkowicie)[1]. W przeszłości używano podwójnego kasownika (♮♮), który anulował działanie podwójnego krzyżyka lub bemola[3].
W Unicode znak ♮ ma kod (U+266E) i znajduje się w grupie Inne Symbole (ang. Miscellaneous Symbols); jego encja HTML to ♮
Przypisy
- 1 2 Wesołowski 1986 ↓, s. 95.
- ↑ Apel 1944 ↓, s. 7, 480.
- 1 2 Wesołowski 1986 ↓, s. 94.
- ↑ Michels 2002 ↓, s. 67, 72.
- ↑ Michels 2002 ↓, s. 72.
Bibliografia
- Franciszek Wesołowski: Zasady muzyki. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1986, seria: Compendium Musicum. ISBN 83-224-0250-3.
- Willi Apel: Harvard dictionary of music. Cambridge: Harvard University Press, 1944.
- Ulrich Michels: Atlas muzyki. T. I. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2002. ISBN 83-7255-085-9.