Katastrofa lotu Interflug 450
 Pomnik w miejscu katastrofy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejsce | |
| Data |
14 sierpnia 1972 |
| Godzina |
17:01 czasu lokalnego |
| Rodzaj |
Zderzenie z ziemią |
| Przyczyna |
Pożar na pokładzie |
| Ofiary śmiertelne |
156 osób |
| Statek powietrzny | |
| Typ | |
| Użytkownik | |
| Numer |
DM-SEA |
| Start | |
| Cel lotu | |
| Numer lotu |
450 |
| Liczba pasażerów |
148 osób |
| Liczba załogi |
8 osób |
Położenie na mapie Niemieckiej Republiki Demokratycznej  | |
 52°18′23,40″N 13°41′18,96″E/52,306500 13,688600 | |
.svg.png){kind=small}
Katastrofa lotu Interflug 450 (znana także jako Katastrofa lotnicza w Königs Wusterhausen) – katastrofa lotnicza, która wydarzyła się 14 sierpnia 1972 roku z udziałem samolotu Ił-62 linii lotniczych Interflug, na krótko po starcie z lotniska Berlin-Schönefeld (dzisiaj Berlin-Brandenburg) w Schönefeld we Wschodnich Niemczech, podczas wakacyjnego lotu czarterowego do Burgas w Bułgarii[1]. Wypadek spowodowany był pożarem w tylnej ładowni. Zginęło 156 osób znajdujących się na pokładzie.
Jest to do tej pory największa katastrofa lotnicza pod względem liczby ofiar w historii Niemiec[2][3].
Samolot i załoga
Samolot, który uległ wypadkowi to sowiecki Ił-62, o numerze rejestracyjnym DM-SEA (numer płatowca 00702), wyposażony w 4 silniki NK-8. Ten konkretny egzemplarz był pierwszym Iłem-62 dostarczonym enerdowskiemu Interflugowi. Samolot rozpoczął loty w kwietniu 1970 roku i do chwili wypadku przelatał 3520 godzin[2][3].
Feralnego dnia, kapitanem samolotu był Heinz Pfaff (51 lat), a pierwszym oficerem był Lothar Walther (35 lat)[2][3].
Przebieg wypadku
14 sierpnia 1972 roku, o godz. 16:30 samolot Ił-62 wystartował z lotniska w Berlinie. O godz. 16:43 załoga zgłosiła problem ze sterem wysokości i zdecydowała o powrocie na lotnisko. O godz. 16:51 załoga dokonała zrzutu paliwa w celu zmniejszenia masy samolotu. W tym samym czasie, stewardessy zgłosiły dym wydobywający się z części ogonowej samolotu. O godz. 16:59 piloci nadali sygnał Mayday, uzasadniając go problemem z kontrolowaniem wysokości maszyny. Piloci nie zdawali sobie sprawy ze skali pożaru szalejącego w części ogonowej. Kilkanaście sekund później, pożar doprowadził do oderwania się części ogonowej od samolotu. Następnie, bezwolnie spadający samolot, pod wpływem olbrzymich przeciążeń zaczął się rozpadać jeszcze w powietrzu. Ostatecznie, kadłub maszyny runął na las w Königs Wusterhausen, 13 kilometrów od berlińskiego lotniska. W katastrofie zginęły wszystkie 156 osób przebywających na pokładzie[2][3][4].
Przyczyną wypadku był uszkodzony przewód na gorące powietrze, który wywołał pożar w ogonie samolotu.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 156 Are Killed in Air Crash In a Suburb of East Berlin. „The New York Times”. 121 (41842), 15 sierpnia 1972. (ang.).
- 1 2 3 4 Stotterndes Geheul. „Der Spiegel”, 21 sierpnia 1972. Spiegel-Verlag. [zarchiwizowane z adresu 5 listopada 2013]. (niem.).
- 1 2 3 4 Harro Ranter: Accident Description. aviation-safety.net. [dostęp 2020-05-18]. (ang.).
- ↑ East Germany Says Blast Led to Crash Fatal to 156. „The New York Times”. 121 (41843), 16 sierpnia 1972. (ang.).
Bibliografia
- Edgar A. Haine: Disaster in the air. Associated University Presses, 2000, s. 123. ISBN 978-0-8453-4777-5. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Wpis na aviation-safety.net (ang.)
- www.interflug.biz (niem.)