Kazimiera Maleczyńska

Kazimiera Maleczyńska (ur. 25 października 1925 we Lwowie, zm. 29 października 2010) – polska bibliotekoznawczyni i historyk papiernictwa.

Córka historyków Ewy i Karola Maleczyńskich^[1], urodzona 25 października 1925 r. we Lwowie. Od 1945 r. studiowała historię i romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale ukończyła je na Uniwersytecie Wrocławskim^[2]. Od 1946 r. pracowała we wrocławskiej Bibliotece Uniwersyteckiej^[1], dzięki czemu zajęła się bibliotekoznawstwem, historią papieru i papiernictwa^[2].

W 1954 r. opublikowała pierwszy artykuł dot. historii papiernictwa^[2]. Pracę doktorską obroniła sześć lat później^[1] u prof. Stefana Inglota^[2]. W tym samym roku przeniosła się do Katedry Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego^[1], a w następnej dekadzie podjęła badania nad dziejami bibliotek prywatnych w Polsce. Habilitację uzyskała w 1968 r., trzy lata później otrzymała posadę docenta, w 1982 r. tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 r. została profesorem zwyczajnym. W latach 1977–1981 i 1990–1991 była dyrektorem Instytutu Bibliotekoznawstwa, a w latach 1981–1996 kierowała Zakładem Teorii i Historii Książki. Na emeryturę przeszła w 1996 roku^[2].

Autorka około 100 prac, 8 książek w tym syntezy Książki w Polsce okresu zaborów.^[3] Promotorka 9 prac doktorskich. W latach 1981–1995 była redaktorką naczelną „Roczników Bibliotecznych”^[2]. Członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego i Polskiego Towarzystwa Bibliologicznego, przewodnicząca Komisji Bibliologii i Bibliotekoznawstwa WTN^[1].

Zmarła 29 października 2010 r. i została pochowana na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu^[4].