Kazimierz Łotocki

Kazimierz Łotocki (ur. 1882 w Szumlanach Małych koło Brzeżan, zm. 1942 w Związku Radzieckim^[1]) – polski malarz, grafik, pedagog, działający głównie we Lwowie.

Po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego w Samborze w 1901 rozpoczął naukę malarstwa u Bronisławy Rychter-Janowskiej w Starym Sączu, kontynuował studia w Wolnej Akademii Sztuki we Lwowie u Stanisława Batowskiego-Kaczora, Seweryna Obsta, Jana Kazimierza Olpińskiego, Edwarda Mirona Pietscha, Władysława Witwickiego i Feliksa Michała Wygrzywalskiego oraz w Krakowie u Jana Stanisławskiego^[2][1]. Uczył się także grafiki w Instytucie Sztuk Graficznych we Lwowie u Ludwika Tyrowicza. Był współzałożycielem Związku Lwowskich Artystów Grafików^[1].

Uczestniczył w wystawach malarstwa w Nowym Sączu (1909), Krakowie, Lwowie (wystawa indywidualna 1924) i w Muzeum Wielkopolskim w Poznaniu (1937)^[1].

Jego malarstwo – głównie krajobrazy, architektura i widoki miejskie – wyróżniało się operowaniem jednolitymi płaszczyznami koloru, jak w grafice plakatowej. Nokturny jego autorstwa stosują efekty światła sztucznego. Malował też kwiaty, martwe natury i sceny rodzajowe. Uprawiał również grafikę – zarówno drzeworyt, jak i techniki metalowe, w których ukazywał tematy lwowskie. Widoczne są u niego wpływy impresjonizmu^[2].

• Brama Krakowska w Lublinie^[2]
• Chata, olej, tektura^[3]
• Fragment Warszawy, olej, tektura^[3]
• Kamienie nad wodą (1932), olej, tektura^[3]
• Kapliczka w górach (1937), olej, tektura^[3]
• Pejzaż z kościołem, olej, tektura^[3]
• Po burzy (1937), olej, tektura^[3]
• Stara sień w Lublinie, olej, tektura^[4]
• Widok z Parku Stryjskiego (Lwów) (1922), olej, tektura^[5]
• Widok z Wólki koło Lwowa, olej, tektura^[6]
• Żniwa (1917)^[1]

• 
  Chata
• 
  Kamienie nad wodą (1932)
• 
  Po burzy (1937)
• 
  Fragment Warszawy