Kazimierz Borwicz

Kazimierz Borwicz

podporucznik rezerwy taborów
Data i miejsce urodzenia	22 lipca 1900 Trembowla
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	przed 1918–1940
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa: kampania wrześniowa
Odznaczenia

Kazimierz Borwicz (ur. 22 lipca 1900 w Trembowli, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy taborów Wojska Polskiego, doktor praw, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w rodzinie Józefa i Elżbiety z Blamsteinów^[1]. Absolwent Wydziału Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie uzyskał tytuł doktora praw^[2]. Powołany do armii austriackiej. Uczestnik I wojny światowej i wojny 1919–1921^[2].

W okresie międzywojennym pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Białymstoku^[3].

W 1934 był podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 106 lokatą w korpusie oficerów taborów^[4]. Podlegał pod P.K.U. Sambor, przydzielony do kadry oficerów 10 dywizjonu taborów^[5].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 przydzielony do 10 dywizjonu taborów. Po agresji ZSRR na Polskę w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Osadzono go w obozie jenieckim w Kozielsku^[2]. Między 15 a 17 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD^[6] – lista wywózkowa 032/3 z 14 kwietnia 1940^[2]. Między 16 a 19 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Ofiary tej zbrodni grzebano w bezimiennych mogiłach zbiorowych, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[7][8]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[9][10]. W 1943 jego ciało zostało zidentyfikowane w mundurze^[11] w toku ekshumacji nadzorowanych przez Niemców^[12] pod numerem 2898^[13][6] (raport dzienny z 23 maja 1943^[6]) – dosł. określony jako Barwicz Kazimierz^[14]. Przy jego zwłokach odnaleziono: listy, pocztówki, fotografie oraz medalik^[11]. Figuruje na liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 02898^[15], gdzie w nazwisku dopisano czerwonym piórem literę „o"^[15].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika^[16][17][18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[19][20][21].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, został posadzony Dąb Pamięci staraniem Szkoły Podstawowej w Falejówce, honorujący Kazimierza Borwicza – certyfikat nr 002661/004559/WE/2010^[22].

Dąb Pamięci w Białymstoku 12 kwietnia 2010^[23].

• Krzyż Walecznych – 9/1805^[24]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 "Polska Swemu Obrońcy"^[2]
• Odznaka Honorowa „Orlęta”^[2]

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.