Kazimierz Iwicki
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Kazimierz Iwicki, właśc. Kazimierz Paprzyca-Iwicki (ur. 14 czerwca 1897 w Brzozówce, zm. 1940 w Katyniu) – inżynier rolnik, ziemianin, podporucznik intendent rezerwy Wojska Polskiego[1], ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Syn Bolesława i Barbary z Bogatków[2]. Absolwent Szkoły Handlowej Edwarda Rontalera w Warszawie z 1917 roku i Wyższej Szkoły Rolniczej w Taborze, gdzie uzyskał tytuł inżyniera[2]. Był po swym ojcu ichtiologiem. Pracownik starostwa w Rawie Mazowieckiej. W 1920 pełnił funkcję zastępcy kierownika rejonowej komisji zakupu zboża i bydła[2]. Administrator rodzinnych majątków w powiecie Rawa Mazowiecka. Kawaler[2].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 210.
- 1 2 3 4 Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 214.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Stanisław Zając, Pokój Wam, Dowództwo Krakowskiego Okręgu Wojskowego, 1944
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów obozu NKWD w Kozielsku, rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.