Kazimierz Jaworski (wiceminister)
| Data i miejsce urodzenia |
6 maja 1910 |
|---|---|
| Data śmierci |
? |
| Zawód, zajęcie |
działacz partyjny i państwowy, inżynier budownictwa |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wiceminister budownictwa przemysłowego (1955–1956), wiceminister budownictwa (1956–1957) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
 | |
Kazimierz Jaworski, właściwie Ignacy Seidel (ur. 6 maja 1910 w Szczawnem[1], zm. po 1957) – polski działacz państwowy i państwowy oraz inżynier budownictwa narodowości żydowskiej, podsekretarz stanu w Ministerstwie Budownictwa Przemysłowego (1955–1956) oraz Ministerstwie Budownictwa (1956–1957).
Życiorys
Syn Adolfa i Fanny. Pochodził z rodziny żydowskiej, nazwiska Kazimierz Jaworski używał od 1942, a przybrał je formalnie w 1947[1]. W 1928 ukończył IX Państwowe Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego we Lwowie, a w 1933 studia ze specjalnością drogi i mosty na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Lwowskiej. Pracował następnie jako kierownik budowy we Lwowie, a od 1936 jako konstruktor-statystyk w pracowni architektonicznej J. Steinberga w Warszawie. Po wybuchu wojny powrócił do Lwowa, został kierownikiem odbudowy i głównym inżynierem budowlanym w państwowym monopolu spirytusowym. Po zajęciu miasta przez Wehrmacht ukrywał się, w 1942 dotarł w okolice Warszawy, gdzie został technikiem i zastępcą kierownika cegielni w Gołkowie, następnie pracował przy budowie spichlerzy w Iwicznej[1].
W styczniu 1945 wrócił do Warszawy. Wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (w 1948 przekształconej w Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą), był członkiem egzekutyw OOP PPR/PZPR. Od lutego 1945 kierował odbudową wysadzonego przez Niemców Mostu Poniatowskiego. W latach 1946–1947 był dyrektorem Pierwszego Państwowym Przedsiębiorstwem Budowlanym, następnie dyrektorem technicznym Warszawskiego Zjednoczenia Państwowych Przedsiębiorstw Budowlanych (1947–1949). W 1949 został wicedyrektorem i następnie dyrektorem[2] Departamentu Budownictwa Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, zaś w 1952 dyrektorem Biura Działu Budownictwa Prezydium Rządu[1]. W latach 1952–1954 kierował ponadto Główną Komisją Kruszywa[3]. Pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Budownictwa Przemysłowego (kwiecień 1955 – lipiec 1956)[4] i Ministerstwie Budownictwa (lipiec 1956 – marzec 1957)[5]. W sierpniu 1957 podczas wyjazdu służbowego do NRD przekroczył granicę z RFN i nie powrócił do kraju[1].
Odznaczenia
W 1955 odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[6].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2025-01-03].
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 218.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 171.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 236.
- ↑ Kochański 2022 ↓, s. 234.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 76, poz. 934.
Bibliografia
- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 2025-01-03].