Kazimierz Rabski (lekarz)

Kazimierz Rabski
Ilustracja
Kazimierz Rabski (1933)
kapitan lekarz kapitan lekarz
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1887
Miłosław

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

1.kompania sanitarna, 155 i 159 pułk piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Ppor. lek. Kazimierz Rabski, Poznań 1919 r.
Grób rodzinny Kubiców i tablica pamiątkowa Kazimierza Rabskiego w Grodzisku Wielkopolskim

Kazimierz Rabski (ur. 21 lutego 1887 w Miłosławiu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan lekarz pospolitego ruszenia Wojska Polskiego, doktor wszech nauk lekarskich, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Władysława (1852–1921) i Heleny z Hübscherów (1859-1937)[1][2]. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, ukończył studia medyczne w Lipsku i Monachium. Członek Towarzystwa Tomasza Zana[1].

W czerwcu 1918 powołany do armii niemieckiej i skierowany jako lekarz wojskowy w Twierdzy Poznań. W listopadzie 1918 trafił do Grodziska Wielkopolskiego, rozpoczął pracę jako lekarz pułkowy. W czerwcu 1919 roku przydzielony został do 1. kompanii sanitarnej, która w składzie Grupy Wielkopolskiej gen. Konarzewskiego trafiła na front galicyjski. Jako lekarz internista pozostawał przy 1. kompanii sanitarnej przez cały okres walk, okresowo pełniąc funkcję lekarza garnizonowego w Wasylkowcach[3]. We wrześniu 1919 roku został oddelegowany czasowo na stanowisko lekarza II baonu 1. pułku strzelców wielkopolskich (późn. 55 pułk piechoty)[4] Wraz z pułkiem 8 października 1919 roku wyjechał na front litewsko-białoruski, skąd rozkazem Departamentu Sanitarnego z dniem 6 listopada 1919 roku przydzielono go do I pułku rezerwowego (późn. 155 pułk piechoty)[5]. Następnie służył w 159 pułku piechoty[1].

W 1922 został przeniesiony do rezerwy[1]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu[6].

W 1933 był wiceprezesem Poznańsko-Pomorskiej Izby Lekarskiej[7].

23 sierpnia 1939 został zmobilizowany i skierowany do Warszawy, gdzie organizował szpital polowy. Ewakuowany na wschód, dostał się po 17 września 1939 do niewoli radzieckiej. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[1], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[8]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 2907[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne

Z pierwszego małżeństwa z Heleną Kowalewicz (zm. 1921), która zmarła przy porodzie, miał córkę Irenę (1921-1996)[10]. W 1923 w Grodzisku Wielkopolskim zawarł związek małżeński z nauczycielką Heleną Kubicą, z którą miał dwójkę dzieci, Zdzisława i Wandę. Jego bratem był polityk i powstaniec wielkopolski Zygmunt Rabski. Jego zięciem był Witold Kręglewski, a synową Teresa Rabska[11]. Ma grób symboliczny w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Grodzisku Wielkopolskim (1-1-2)[12].

Ordery i odznaczenia

Upamiętnienie

Tablica pamiątkowa ofiar zbrodni katyńskiej w Grodzisku Wlkp.

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 441.
  2. ↑ Helena Walentyna Rabska. Geni.com. [dostęp 2025-01-25].
  3. ↑ Rozkaz Dzienny nr 161 z 24 lipca 1919 10. pułku strzelców wielkopolskich (CAW sygn. I 320.68.1.)
  4. ↑ "Historja 55. Poznańskiego pułku piechoty (1. Pułku Strzel. Wlkp.)", (CAW I 320.55.76), mps, b.d., s. 42.
  5. ↑ Rozkaz dzienny nr 195 1. Dywizji Strzelców Wielkopolskich z 10.11.1919, (CAW I 313.14/2)
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 217, 799.
  7. ↑ Otwarcie przychodni lekarskiej w Poznaniu - luty 1933 r. [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2021-12-30].
  8. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  9. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  10. ↑ MOs810: Cmentarz junikowski - Poznań. Grób Witolda Kręglewskiego i Witolda Jeszke. commons.wikimedia.org, 2020-11-28. [dostęp 2025-01-05]. Cytat: Irena zd. Rabska *(11.2.1921) +(26.3.1996) (pol.).
  11. ↑ WOKÓŁ RODZINY KRĘGLEWSKICH W POZNANIU [online], wbc.macbre.net [dostęp 2020-12-17] (pol.).
  12. ↑ Rzymskokatolickia Parafia pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej: Cmentarz Grodzisk Wlkp. Parafialna wyszukiwarka osób pochowanych - kpt. dr med. Kazimierz Rabski. cmentarzgrodziskwlkp.pl. [dostęp 2025-01-04]. (pol.).
  13. ↑ M.P. z 1939 r. nr 155, poz. 367 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
  14. ↑ Uroczystość odsłonięcia Miejsca Pamięci Zbrodni Katyńskiej – Grodzisk Wielkopolski, 9 maja 2018. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-01-05].

Bibliografia

  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.