Kierownictwo Marynarki Wojennej

Kierownictwo Marynarki Wojennej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1922

Rozformowanie

1947

Dowódcy
Pierwszy

wiceadm. Kazimierz Porębski

Ostatni

wiceadm. Jerzy Świrski

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

garnizon Warszawa

Rodzaj sił zbrojnych

Marynarka Wojenna

Podległość

minister spraw wojskowych

Siedziba KMW przy ul. Żwirki i Wigury 105
Tablica upamiętniająca działalność KMW na budynku przy ul. Żwirki i Wigury 105

Kierownictwo Marynarki Wojennej[a] (KMW) – powołane rozporządzeniem Rady Ministrów z 3 kwietnia 1922 dowództwo polskiej Marynarki Wojennej, strukturalnie wchodzące w skład Ministerstwa Spraw Wojskowych. Pierwszym szefem Kierownictwa Marynarki Wojennej został mianowany wiceadm. Kazimierz Porębski, który kierował nim od 1 stycznia 1922 do 19 maja 1925, kiedy stanowisko Szefa KMW objął wiceadm. Jerzy Świrski, który kierował Marynarką Wojenną do jej rozwiązania 15 marca 1947. W drugiej połowie lat 30. XX wieku KMW mieściło się w budynku przy ul. Żwirki i Wigury 105.

Obsada personalna KMW

Obsada personalna KMW w marcu 1939[2][3]
Stanowisko etatowe Stopień, imię i nazwisko Uwagi
szef KMW kontradm. Jerzy Świrski PSZ na Zachodzie
oficer flagowy por. mar. Wieńczysław Wacław Kon ORP Błyskawica
kierownik Wydziału Ogólnego kmdr ppor. Michał Borowski PSZ na Zachodzie
oficer ds. WFiPW sztabu kpt. mar. Marian Foltyn niemiecka niewola[4]
kierownik Biura Wydawniczo-Oświatowego kpt. mar. Olgierd Żukowski PSZ na Zachodzie
w dyspozycji szefa KMW kpt. mar. Bolesław Mikołaj Porydzaj (Porydzay) dca ORP Toruń, †23 IX 1939 Kuśniszcze[4]
Sztab
szef sztabu kmdr Karol Korytowski PSZ na Zachodzie
kierownik kancelarii kpt. mar. Józef Tadeusz Muszyński uznany za zmarłego z datą 9 V 1946[4]
p.o. szefa Oddziału Organizacyjnego kmdr ppor. Antoni Gniewecki
kierownik referatu organizacyjnego kpt. mar. Jerzy Tadeusz Błeszyński †9 IX 1939 Gdynia
referent kpt. mar. Wiesław Jankowski
kierownik referatu wojska kpt. adm. (piech.) Marian Masternak
kierownik referatu mobilizacyjnego kmdr ppor. Czesław Wnorowski PSZ na Zachodzie
referent materiałowy kpt. int. Władysław Frankiewicz
szef Oddziału Planów i Ewidencji kmdr por. Stanisław Dzienisiewicz niewola sowiecka, PSZ na Zachodzie
kier. Sam. Ref. Ewiden. Marynarek Obcych kmdr ppor. Brunon Jabłoński PSZ na Zachodzie
p.o. kierownika referatu wyszkolenia kpt. mar. Adam Rychel dowódca XXXIII baterii artylerii
kierownik referatu OPL kpt. mar. Bronisław Józef Lubińkowski †1940 Katyń
kierownik Wydziału Personalnego kmdr ppor. Antoni Doroszkowski PSZ na Zachodzie
kierownik referatu oficerskiego kpt. mar. Ignacy Rarot niewola niemiecka
szef Biura Sygnałowego kmdr ppor. Konrad Namieśniowski kmdt Szkoły Specjalistów Morskich
Służby
zastępca szefa KMW i szef służb kontradm. inż. Xawery Czernicki †1940 Katyń
kierownik Wydziału Budowy Okrętów kmdr por. inż. Stanisław Kamieński †1940 Katyń
szef służby sanitarnej kmdr lek. dr Leon Moszczeński †1940 Katyń
zastępca szefa służby sanitarnej kmdr ppor. lek. dr Edward Eibel
Szefostwo Intendentury KMW
szef płk int. z wsw Ludwik Pawlikowski †1940 Katyń
kierownik referatu ogólnego kpt. mar. Józef Franciszek Tadeusz Kasztelewicz
kierownik samodzielnego referatu przepisów kmdr ppor. Michał Franciszek Kycia niemiecka niewola[4]
p.o. kierownika Wydziału Zaopatrzenia kmdr ppor. Ignacy Wilhelm Durkalec
kierownik referatu materiałowego kpt. mar. Jan Lutyk PMW w Wielkiej Brytanii
kierownik referatu mundurowego kpt. int. Józef Szaflarski niemiecka niewola[4]
kierownik referatu żywnościowego kpt. mar. Idzi Stefan Grudniewicz †1940 Katyń
Kierownictwo Administracji Pieniężnej KMW
kierownik mjr int. Jan Aleksy Święch[5] †1940 Charków[6]
kierownik referatu rachunkowo-budżetowego kpt. int. Alojzy Mrozik †1940 Katyń[7]
kierownik referatu cenzury kpt. int. Juliusz Władysław Woyde niemiecka niewola

Zobacz też

Uwagi

  1. W 1937 generał brygady Mariusz Zaruski na łamach „Polski Zbrojnej” postulował zmianę nazwy Kierownictwa Marynarki Wojennej na „Admiralicja”[1].

Przypisy

  1. Kierownictwo Marynarki Wojennej czy Admiralicja. Polska Zbrojna”. 134, s. 3, 1937-05-16. Warszawa..
  2. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 900–901.
  3. Sawicki 2011 ↓, s. 195–197.
  4. 1 2 3 4 5 Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-09-20].
  5. Obwieszczenia Publiczne, s. 9. Ministerstwo Sprawiedliwości. [dostęp 2025-02-18].
  6. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 554.
  7. Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 525.

Bibliografia