King Gizzard & the Lizard Wizard

Wszyscy członkowie King Gizzard znają się od dzieciństwa. Na początku zespół nie miał ukształtowanej formuły; była to po prostu grupa przyjaciół spotykających się na jam sesjach. Nazwa została podobno wymyślona „na poczekaniu”. Mackenzie chciał nazwać zespół „Gizzard Gizzard”, podczas gdy jeden z pozostałych muzyków obstawał przy pseudonimie Jima Morrisona – „Lizard King”. W końcu, drogą kompromisu, zdecydowano się na nazwę King Gizzard & the Lizard Wizard^[4]. Artysta Jason Galea, przyjaciel zespołu uważany czasem za ósmego członka, jest odpowiedzialny za szaty graficzne wszystkich albumów oraz za większość teledysków.

Pierwszy album grupy – Anglesia (2011) – został wydany jako cztero-ścieżkowa EP dostępna tylko na CD. Nazwa pochodzi od Anglesii, nadmorskiego miasteczka, w którym wychowywał się Mackenzie. Druga EP, Willoughby’s Beach, została wydana nakładem wytwórni Shock Records, 21 października 2011 roku^[5]. W recenzji, która ukazała się w Beat Magazine, płytę opisano jako „Po brzegi wypełnioną zabójczo dobrymi pomysłami”^[6]. W grudniu 2011 roku, grupa po raz pierwszy wystąpiła na festiwalu w Meredith.

Pierwszy album długogrający, zatytułowany 12 Bar Bruise, ukazał się 7 września 2012 roku^[7]. Wszystkie z 12 utworów tego albumu zostało nagranych samodzielnie – czasami przy użyciu niekonwencjonalnych metod. Na przykład wokal w piosence tytułowej nagrano na cztery iPhone’y – trzy z nich leżały w różnych częściach pokoju, do czwartego śpiewał Mackenzie^[8].

Kolejna płyta długogrająca nosi nazwę Eyes Like the Sky, została wydana 22 lutego 2013 roku^[9] i opisywana jest jako „Klasyczny western w formie książki mówionej”. Na płycie nie występują partie śpiewane. Zamiast tego, narracja ojca jednego z członków, Brodericka Smitha, prowadzi słuchaczy przez historię o bezwzględności, morderstwach i brutalnej rzeczywistości na Dzikim Zachodzie. Narracja została napisana wspólnie przez Smitha i Stu Mackenzie. Zapytany o inspirację do napisania Eyes Like the Sky, Mackenzie odpowiedział: „Uwielbiam Westerny. Uwielbiam czarne charaktery, uwielbiam Red Dead Redemption. I ubóstwiam brudne i złe gitary”^[10].

Trzecia płyta, Float Along – Fill Your Lungs, została wydana 27 września 2013 roku^[11]. King Gizzard dokonał pierwszej znaczącej zmiany stylu, odchodząc od klasycznie garażowego brzmienia w stronę łagodniejszego, folkowo-psychodelicznego charakteru^[12].

Kolejna płyta, Oddments, została wydana 7 marca 2014 roku^[13]. 12 utworów tego albumu ukazuje bardziej melodyjne oblicze zespołu, a wokal Mackenziego jest bardziej wyeksponowany^[14]. O Oddments czasem żartobliwie mówi się, że zostało „nagrane na mikrofon w wełnianej skarpecie”^[15].

Piąty album, I'm in Your Mind Fuzz, został wydany 31 października 2014 roku^[16]. Teksty na tym 10-ścieżkowym albumie zawierają elementy fantasy^[17] i często skupiają się na „kontroli umysłu”. Była to pierwsza okazja, kiedy muzycy przyjęli „tradycyjne” podejście do pisania i nagrywania albumu; utwory zostały napisane i nagrane przez wszystkich członków w tym samym czasie w studio^[18]. W recenzji serwisu Pitchfork wyrażono pochlebne opinie na temat płyty, stwierdzając, że „zaczyna się sprintem”, a kończy „jednymi z najlepszych spokojnych jamów zespołu”^[19].

Quarters!, szósty album King Gizzard, został wydany 1 maja 2015 roku^[20]. Album podzielony jest na cztery części (utwory), z których każdy trwa po dziesięć minut i dziesięć sekund^[21]. Oparte na fuzji jazzu z rockiem i acid rockiem, spokojniejsze brzmienie albumu uważano za powiew świeżości w twórczości KGATLW. Australijski portal Tonedeaf streścił Q! jako „album, bardzo ‘kołyszący’; zamiast tracić obuwie w moshu spokojnie ruszasz biodrami”^[22].

Jeszcze tego samego roku – dokładnie 13 listopada – grupa wydała swój siódmy album, Paper Mâché Dream Baloon^[23] – płytę „niekoncepcyjną”, zawierającą wyłącznie piosenki akustyczne i nagraną na farmie rodziców Mackenziego^[23]. PMDB to „zestaw krótkich, niepowiązanych ze sobą piosenek”^[23]; „miękka psychodela bez przesterów”^[24]. Do jednej z piosenek tej płyty – utworu „Trapdoor” – nagrano również teledysk^[25]. PMDB był pierwszym albumem grupy, który ukazał się w USA, nakładem Ato Records^[26].

Ósmy album, Nonagon Infinity wydano 29 kwietnia 2016 roku^[27]. Mackenzie opisał płytę jako „nieskończenie grającą” – Nonagon to dziewięć piosenek wykorzystujących wspólne motywy, z których każda niepostrzeżenie przechodzi w kolejną, łącznie z ostatnim utworem, łączącym się z powrotem z pierwszymi dźwiękami płyty, tworząc „dźwiękową Wstęgę Möbiusa”^[28]. 8 marca tego samego roku grupa wydała klip do pierwszego singla, „Gamm Knife”^[29], kończącego się riffem z „People Vultures” – kolejnej piosenki albumu, a zarazem drugiego singla, który zadebiutował 4 kwietnia^[30], a do którego teledysk opublikowano 6 maja^[31]. Album pozostaje jedną z najlepiej ocenianych przez krytyków płyt King Gizzard. Pitchfork pisał, że NI „zawiera jedne z najbardziej niedorzecznych, a zarazem upajająco radosnych rock’n’rollowych motywów ostatnich lat”^[32]. W 2016 roku KG&TLW zdobyli swą pierwszą nagrodę – Nonagon Infinity zwyciężyło w kategorii najlepszej piosenki hardrockowej/heavi metalowej podczas ARIA Music Awards.

Dziewiąty album, Flying Microtonal Banana, został nagrany we własnym studio grupy^[33] i wydany 24 lutego 2017 roku^[34]. Pierwotnie, Stu na płycie miał używać sazu (tureckiego instrumentu strunowego z ruchomymi progami) – ostatecznie jednak, zdecydowano się na użycie zmodyfikowanych gitar, których progi znajdowały się w niestandardowych miejscach. Flying Microtonal Banana opisywano jako „ekscytującą interpretacją muzyki mikrotonowej”^[35]. Premierę płyty wspierały trzy single: „Rattlesnake”^[36] (premiera w październiku 2016), „Nuclear Fusion” (grudzień 2016) oraz „Sleep Drifter” (styczeń 2017)^[37][38]. Grupa wydała też teledysk do pierwszego z singli, stworzony przez wspomnianego Jasona Galea^[39].

Kolejny album, Murder of the Universe, został wydany 23 czerwca 2017 roku^[40]. Członkowie zespołu opisali tę płytę jako „album koncepcyjny, który położy kres albumom koncepcyjnym”^[41][42]. Cała płyta podzielona jest na 3 rozdziały: The Tale of the Altered Beast; Lord of Lightning vs Balrog (opublikowany w całości 30 maja 2017 r.) i Han-Tyumi and the Murder of the Universe, wydany 11 kwietnia 2017 roku. Album podzielony jest na piosenki z tekstem śpiewanym i narrację piosenkarki Leah Senior^[43] w pierwszych dwóch rozdziałach; w rozdziale trzecim, narracja prowadzona jest przez syntezator mowy. Jeszcze przed premierą MOTU King Gizzard zadebiutowali w telewizji w USA, 17 kwietnia występując z piosenką „Lord of Lightning” w programie Conan w stacji TBS^[44].

Trzecim albumem 2017 roku był Sketches of Brunswick East, nagrany przy współpracy z Alexem Brettinem, znanym z psychodeliczno-jazzowego projektu Mild High Club, i wydany 18 sierpnia 2017 roku^[45]. Sketches jest jazzowym albumem improwizowanym, luźno zainspirowanym płytą Milesa Davisa z 1960 roku, Sketches of Spain, jak również codziennością w Brunswick East – przedmieściu Melbourne, w którym znajduje się siedziba zespołu. Według Mackenziego, płyta mogła być „interpretacją globalnych zmian zachodzących na świecie i próbą znalezienia piękna w miejscu, w którym spędzamy tyle czasu”^[46].

Dwunasty album studyjny, Polygondwanaland, został wydany 17 listopada 2017 roku – wolny od wszelkich praw autorskich. Grupa zaapelowała do fanów i niezależnych wytwórni płytowych, aby te tworzyły własne wydania Poly, stwierdzając, że „[Polygondwanaland] jest DARMOWY. Darmowy w sensie wolny. Pobierzcie za darmo i rozdawajcie darmowe kopie jeśli macie ochotę. Nagrywajcie kasety, płyty CD, tłoczcie winyle… Marzył ktoś z Was o własnej wytwórni? No więc teraz świetna jest okazja. Zatrudnijcie kumpli, nagrywajcie płyty i pakujcie w pudełka. Nie jesteśmy właścicielami tej płyty – Wy nimi jesteście. Śmiało – dzielcie się nią i bawcie się dobrze”^[48]. Do promocji albumu wykorzystano singiel „Crumbling Castle”, który ukazał się 18 października 2017 roku. Teledysk autorstwa Jasona Galea opublikowano tego samego dnia na YouTube^[49].

7 grudnia 2017 roku Mackenzie stwierdził, że piąty album 2017 roku będzie wydany „bardzo, bardzo późno”^[50]. Niecały tydzień później ukazały się dwa single: „All is Known”, który można było już usłyszeć kilka razy na koncertach, oraz „Beginner’s Luck”, piosenka zupełnie nowa^[51][52]. 30 grudnia, grupa ogłosiła na Facebooku, że Gumboot Soup, ich ostatni album tego roku, ukaże się nazajutrz^[53]. Mckenzie wyjaśnił w wywiadzie, że piosenki na Gumboot Soup to „nie są żadne B-sides, czy coś w tym guście. To po prostu kawałki, które niespecjalnie pasowały do koncepcji pozostałych czterech płyt, albo zostały napisane trochę później”^[54].

W 2018 grupa kontynuowała koncertowanie, nie wydając przy tym żadnego nowego materiału. Zamiast tego wznowione zostały wydana pięciu starszych albumów grupy – Willoughby’s Beach EP (2011), 12 Bar Bruise (2012), Eyes Like the Sky (2013), Float Along – Fill Your Lungs (2013) i Oddments (2014) na płytach CD i winylach^[55]. Wypuszczone zostało także oficjalne wydanie Polygondwanaland (2017)^[56].

1 lutego 2019 roku zespół udostępnił teledysk do utworu „Cyboogie” i wydał go (wraz z utworem „Acarine”) jako singiel^[57] promujący ich nowy album. 11 marca zespół potwierdził przecieki i zapowiedział, że nowy album, Fishing for Fishies, będzie wydany 26 kwietnia 2019 roku^[58]. Dzień później zespół udostępnił teledysk do tytułowego utworu^[59]. Do premiery albumu zespół udostępnił także kolejny utwór – Boogieman Sam (28 marca)^[60].

Album wydany 26 kwietnia 2019 roku porusza tematy związane z ochroną środowiska i niszczeniem planety przez ludzi. Utrzymany jest w klimatach folk rocka, blues rocka, boogie rocka, rocka progresywnego i psychodelicznego. Frontman Stu Mackenzie wypowiedział się na temat albumu: „Próbowaliśmy zrobić bluesowe nagranie. Coś w stylu blues-boogie-coś-takiego, ale utwory zdawały się z nami walczyć – albo to my walczyliśmy z nimi. W końcu jednak pozwoliliśmy utworom tym razem nas pokierować; pozwoliliśmy im mieć swoje własne osobowości i wydeptać sobie swoje własne ścieżki. Ścieżki światła, ścieżki mroku. To zbiór utworów, które przeszły dziką drogę transformacji.”^[61] Album został w większości ciepło przyjęty przez krytyków, na Metacritic otrzymał ocenę 73^[62], na AllMusic 4/5^[63], gorzej został natomiast przyjęty przez recenzentów Pitchfork (4.8/10)^[64].

W międzyczasie, 9 kwietnia 2019 roku, zespół udostępnił utwór „Planet B” wraz z teledyskiem. Piosenka nie znajdowała się na znanej wtedy liście utworów albumu Fishing for Fishies^[65]. Utwór odbiegał od dotychczasowej twórczości zespołu, został nagrany w klimatach thrash metalu. 29 maja 2019 roku wydany został kolejny utwór z teledyskiem – „Self-Immolate”, utrzymany w podobnym stylu, co „Planet B”^[66]. 18 czerwca została potwierdzona nazwa najnowszego albumu – Infest the Rats’ Nest, a 20 czerwca została podana data jego wydania – 16 sierpnia 2019 roku^[67]. 25 czerwca 2019 roku udostępniono kolejny utwór z albumu – „Organ Farmer”^[68], w nagrywaniu teledysku uczestniczyli fani zespołu.

Infest the Rats’ Nest stał się jednym z najpopularniejszych albumów zespołu^[69]. Zarówno teksty, jak i teledyski (podobnie jak na poprzednim albumie) mówiły o problemach związanych z globalnym ociepleniem i degradacją środowiska – jednocześnie klipy cechowała stylistyka odmienna od większości poprzednich – były bardziej realistyczne, nakręcone w szerszych kadrach i zawierały brutalne sceny śmierci wszystkich członków zespołu („Planet B”)^[70], czy płonących ludzi („Self-Immolate”). Stu Mackenzie powiedział w wywiadzie: „Teledyski nagraliśmy z Johnem Stewartem, który miał podobne obserwacje co ja (…); interesujące w ludziach jest to, że spadamy w przepaść jednocześnie się śmiejąc^[71]”.

Na oficjalnym AMA (ang. Ask Me Anything) zespołu, 30 kwietnia 2019 roku, Mackenzie powiedział o planach wydania drugiej części Eyes Like the Sky, zawierającej nową historię napisaną przez Brodericka Smitha^[72].