Kizeryt

Kizeryt
	Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	kiesertyt
Skład chemiczny	uwodniony siarczan magnezu; (MgSO4 x H2O)
Twardość w skali Mohsa	3,5
Przełam	nierówny
Łupliwość	bardzo dobra
Pokrój kryształu	słupkowy, tabliczkowy
Układ krystalograficzny	jednoskośny
Gęstość	2,57 g/cm³
	Właściwości optyczne
Barwa	biały, szary, żółtawy, bezbarwny
Rysa	biała
Połysk	szklisty

Kizeryt (kiesertyt) – minerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów bardzo rzadkich.

Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego lekarza Dietricha G. Kiesera (1779-1862).

Charakterystyka

Właściwości

Bardzo rzadko tworzy kryształy; najczęściej o pokroju krótkosłupkowym, tabliczkowym lub izometryczne (podwójna piramida). Tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach zbitych i ziarnistych. Występuje w postaci warstw i wypryśnięć w złożach soli. Jest kruchy, przezroczysty, bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie (gorzko-słony smak), jest silnie higroskopijny.

Występowanie

Składnik morskich i jeziornych ewaporatów solnych. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: sylwin, kainit, karnalit, halit. Czasami powstaje w procesie ekshalacji wulkanicznej.

Miejsca występowania:

Na świecie: Austria, Niemcy, USA, Rosja.

W Polsce: został znaleziony w słupach solnych na Kujawach (okolice Kłodawy i Inowrocławia).

Zastosowanie

lokalne źródło soli magnezowych,
ma znaczenie kolekcjonerskie.

Zobacz też

Ewaporat

Bibliografia

A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965
W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003