Klasztor Dominikanów w Smolanach

Klasztor Dominikanów w Smolanach

nr rej. 212Г000138
Zrujnowany kościół klasztorny
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Smolany
Kościół	Kościół katolicki
Właściciel	dominikanie
Klauzura	nie
Obiekty sakralne
Kościół	Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Fundator	Teodora Sanguszko
Styl	barok wileński
Data budowy	XVIII w.
Data zamknięcia	1832 (klasztor), lata 20. XX wieku (kościół)
Data zburzenia	zdewastowany
Położenie na mapie Białorusi Klasztor Dominikanów w Smolanach
54°36′01″N 30°03′37″E/54,600211 30,060417

Klasztor Dominikanów w Smolanach – rzymskokatolicki dominikański kompleks klasztorny w Smolanach (rejon orszański obwodu witebskiego Białorusi), wzniesiony w XVIII w., zlikwidowany w 1832. Kościół klasztorny pozostawał czynny do lat 20. XX w. Obecnie (2024) nieużytkowany, w ruinie.

Dominikański klasztor w Smolanach ufundowała w 1680 Teodora Sanguszkowa z Sapiehów. Pierwszy kompleks zabudowań klasztornych był wzniesiony z drewna. W XVIII w. na miejscu wymienionych budynków Sanguszkowie ufundowali nowe obiekty sakralne, tym razem w całości murowane, w stylu barokowym. Według innych świadectw kościół dominikański był murowany od początku swojego istnienia, a w II poł. XVIII w. został jedynie przebudowany^[1]. Klasztor funkcjonował do 1832, gdy został zlikwidowany przez władze carskie. Kościół w Smolanach funkcjonował nadal, jako parafialny, a w 1899 został wyremontowany. Świątynia pozostawała czynna do lat 20. XX wieku, gdy została zamknięta^[1].

Do II wojny światowej kompleks klasztoru stał pusty. Po zakończeniu konfliktu rozlokowano w nim warsztaty i garaże należące do smolańskiego kołchozu. Po 1989 zabudowania podominikańskie zostały ponownie porzucone. Pozbawione gospodarza, sukcesywnie popadają w całkowitą ruinę^[1].

Kompleks klasztoru w Smolanach składał się z parterowego budynku mieszkalnego dla zakonników oraz z kościoła. Budynek mieszkalny zbudowany był na planie prostokąta. Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny jest świątynią halową, trójnawową z transeptem. Na dwukondygnacyjnej fasadzie znajdowały się dwie trójkondygnacyjne wieże. Oprócz nich elewację zdobiły pilastry i gzymsy. Między górnymi poziomami wież znajdował się szczyt z wolutami. Całość została wzniesiona w stylu baroku wileńskiego^[1].