Kończaki

Kończaki
Кінчаки
Państwo

 Ukraina

Obwód

 iwanofrankiwski

Rejon

iwanofrankiwski

Hromada

Dubowce

Powierzchnia

15,006 km²

Wysokość

248 m n.p.m.

Populacja (2023[1])
 liczba ludności
 gęstość


425
34,39 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3431

Kod pocztowy

77180

Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego
Mapa konturowa obwodu iwanofrankiwskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kończaki”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kończaki”
Ziemia49°06′23″N 24°55′57″E/49,106389 24,932500

Kończaki (hist. Koulczeky, lat. Conczaki, ukr. Кінчаки, Kinczaky) – wieś na Ukrainie, w obwodzie iwanofrankiwskim, w rejonie iwanofrankiwskim, stanowi częścią gminy Dubowce[2]. Przez wieś przepływa Horożanka (zwana wcześniej Knechynia) - lewy dopływ Dniestru.

Twierdza Kończaki (Koulczeky) w XVII w.
Kończaki na mapie z 1824 r.

Czas I Rzeczypospolitej to częste najazdy i napady kozaków, Turków i Tatarów. Osada stanowiła jedną z wielu twierdz na Podolu. W 1474 zarządcą był Stanisław Tabor (Stanislaus  Thabor)[3]. W 1669 szlachcianka Anna Żerebska przekazała wieś Jędrzejowi Potockiemu[4].

W czasach Królestwa Galicji i Lodomerii, we wsi funkcjonował młyn, winnica, karczma[5].

W 1854 Kończaki nowe et stare zamieszkiwało 813 osób[6].

Obecnie składa się z dawniej odrębnych wsi Kończaki Nowe i Kończaki Stare.

W latach 1943–1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 36 Polaków[7].

Po II wojnie światowej teren włączony w struktury Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w ZSRR.

Od 1991 r. należy do Ukrainy. Do 2020 w rejonie halickim, obecnie w rejonie iwanofrankiwskim.

W 2001 roku wieś liczyła 516 mieszkańców[8].

Przypisy

  1. https://dubovecka-gromada.gov.ua/news/1698304342/
  2. Про утворення та ліквідацію районів, Офіційний вебпортал парламенту України, 17 lipca 2020
  3. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego. T. 12, [Najdawniejsze zapiski sądów halickich 1435-1475] [online], polona.pl, 359, *3661.
  4. Jędrzej Potocki [online], Nowy Kurier Galicyjski, 17 stycznia 2017 (pol.).
  5. Lustracya ziemi Halickiey y powiatow do niey Trembowelskiego y Kolomyskiego należących 1765, 1765, s. 144-146 [zarchiwizowane] (pol.).
  6. Dziennik Rządowy dla Kraju Koronnego Galicyi i Lodomeryi [...] = Landes-Regierungs-Blatt für das Kronland Galizien und Lodomerien [...]. 1854, oddział 2, cz. 7, „Biblioteka Jagiellońska, 100245 III”, 30 czerwca 1854, s. 157 (pol.).
  7. Szczepan Siekierka i inni, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939-1946, Wydanie I, Wrocław: "Atla 2" : Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów we Wrocławiu, 2008, s. 487, ISBN 978-83-85865-13-1 (pol.).
  8. с Кінчаки, Івано-Франківська область, Галицький район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2017-02-10]. (ukr.).