Kościół św. Antoniego w Bazylei

Kościół św. Antoniego

Kirche St. Anton
Antoniuskirche

kościół parafialny
Widok z południowego wschodu
Państwo	Szwajcaria
Miejscowość	Bazylea
Adres	Kannenfeldstrasse 35, 4056 Basel
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki (łaciński)
Diecezja	Bazylei
Wezwanie	św. Antoniego Padewskiego
Wspomnienie liturgiczne	13 czerwca
Historia Data rozpoczęcia budowy 1925 Data zakończenia budowy 1927 Data poświęcenia 13 września 1931
Dane świątyni Styl modernizm Architekt Karl Moser Świątynia • materiał bud. • beton Wieża kościelna • liczba wież • wysokość wież 1 62 m Liczba naw 3 Nawa główna • wysokość 22 m
Położenie na mapie Szwajcarii Kościół św. Antoniego
47°33′50″N 7°34′23″E/47,563889 7,573056
Strona internetowa

Kościół św. Antoniego (niem. Kirche St. Anton lub Antoniuskirche) – rzymskokatolicka, modernistyczna świątynia znajdująca się w Bazylei. Najstarszy kościół w Szwajcarii wzniesiony z nieotynkowanego betonu.

Kościół został wzniesiony w latach 1925–1927 wg projektu Karla Mosera. 20 lutego 1927 erygowano parafię oraz poświęcono budynek. Uroczystej konsekracji dokonał 13 września 1931 ks. bp Joseph Ambühl^[1].

Świątynia modernistyczna, trójnawowa, o układzie halowym. Jest długa na 60 m, a szerokość korpusu nawowego jest równa jego wysokości i wynosi 22 m^[2]. Wieża kościelna ma wysokość 62 m^[3], a sama kondygnacja dzwonowa – 12 m; całość wieńczy smukły, betonowy krzyż. Budynek ustawiono w zabudowie szeregowej, obudowa wejścia i wieża wystają przed lico muru nawy. Kasetonowy strop wznosi się na ośmiu filarach, nawę główną przykrywa sklepienie kolebkowe, a a nawy boczne – płaski sufit. Posadzkę wykonano z cegły klinkierowej. Każde z okien ma wysokość 13,8 m i szerokość 4,8 m, wypełniają je ukończone w 1930 roku witraże^[2] autorstwa Ottona Staigera i Hansa Stockera^[1]. Dobudówki pod oknami zaaranżowano jako konfesjonały^[2].

Ołtarz i ambona zostały zaprojektowane przez architekta kościoła, Karla Mosera. Stacje drogi krzyżowej wykonał Max Uehlinger^[2]. Organy wyprodukowano w 1931 roku w Willisau, składają się z 5000 piszczałek zgrupowanych w 62 głosy. Remonty instrumentu miały miejsce w 1976 i w latach 2018–2019^[4]. Na wieży zawieszonych jest pięć dzwonów, odlanych w 1933 roku w ludwisarni H. Rüetschiego w Aarau; największy z nich waży 4956 kg i bije tonem as⁰. Wygląd ornamentów na płaszczach dzwonów wzorowano na dziełach Paula Kleego^[5].

• 
  Widok z południowego zachodu
• 
  Wejście
• 
  Wnętrze
• 
  Ambona
• 
  Organy