Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach

Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach

nr rej. A.541 z 28.10.1971 i z 6.07.1977
kościół parafialny
Widok ogólny od strony wejścia
Państwo	Polska
Miejscowość	Strzyżowice
Adres	27-500 Strzyżowice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach
Wezwanie	Bartłomiej Apostoł
Historia Data zakończenia budowy 1783 Data poświęcenia 1864 Data zniszczenia • przez 1944 działania II wojny światowej Data odbudowy 1946-1954 Fundator Felicjanna z Jarnuszewiczów Reklewska
Dane świątyni Styl barok Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1 Dzwonnica • typ dzwonnicy wolno stojąca, murowana
Położenie na mapie gminy Opatów Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach
Położenie na mapie Polski Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach
Położenie na mapie powiatu opatowskiego Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach
50°45′13,6440″N 21°22′46,5690″E/50,753790 21,379603

Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Strzyżowicach – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się we wsi Strzyżowice w powiecie opatowskim (województwo świętokrzyskie). Funkcjonuje przy nim parafia św. Bartłomieja Apostoła.

Parafię we wsi założono przed 1326 i w tym okresie stała w Strzyżowicach świątynia drewniana pod obecnym wezwaniem, która przetrwała do 1679, kiedy to ją rozebrano. W 1682 powstał z fundacji księdza Jacka Marka Struckiego kolejny drewniany kościół, konsekrowany 7 października 1742 przez biskupa Michała Ignacego Kunickiego. W końcu XVIII wieku pozostawał on już w ruinie^[1].

W 1783 oddano do użytku wiernych obecny kościół murowany. Został on wzniesiony z funduszy Felicjanny z Jarnuszewiczów Reklewskiej, podstoliny sandomierskiej. Pracami budowlanymi kierował ksiądz Józef Grot-Nowomiejski. Z uwagi na przedwczesną śmierć fundatorki sklepienie nie zostało w pełni ukończone i jest pułapowe. Obiekt poświęcił biskup Józef Michał Juszyński w 1864^[1].

Podczas działań II wojny światowej (1944) świątynia uległa zniszczeniu, a odbudowano ją staraniem księdza Bolesława Kasińskiego w latach 1946-1954. Prace konserwatorskie, w tym osuszanie, renowację ołtarzy i organów, przeprowadzono po 1994. Potem wymieniono jeszcze pokrycie dachowe (blacha miedziana) i kościół ponownie otynkowano^[1].

Jednonawowy kościół jest murowany i otynkowany. Prezbiterium jest węższe od nawy i ma przybudowaną zakrystię. Od południa i wschodu do nawy przylegają kruchty. Nawę, wraz z prezbiterium i wschodnią kruchtą przykrywa dach dwuspadowy, na którym osadzono sygnaturkę. Fasadę główną zwieńcza trójkątny szczyt i przyczółek wsparty na pilastrach^[1].

Wnętrze zdobi polichromia wykonana w 1974. Na wystrój składają się przede wszystkim trzy barokowe (lub rokokowe^[2]), złocone ołtarze (Matki Boskiej Bolesnej, św. Bartłomieja i św. Barbary^[3]) z częściowo zachowanymi z poprzedniego kościoła obrazami. Dochowała się do obecnych czasów również tablica erekcyjna z portretem fundatorki, Felicjanny z Jarnuszewiczów Reklewskiej. W ołtarzu głównym wisi łaskami słynący obraz Matki Bożej Bolesnej^[1].

• 
  Elewacja boczna
• 
  Dzwonnica
• 
  Wnętrze