Kościół św. Elżbiety Węgierskiej w Cieszynie

Kościół świętej Elżbiety Węgierskiej
w Cieszynie

nr rej. A-77/02 z dnia 30.12.2002 r.[1] (zespół klasztorny elżbietanek)
kościół klasztorny kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Miejscowość	Cieszyn
Adres	ul. Katowicka 1[1]
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św. Elżbiety w Cieszynie
Wezwanie	św. Elżbiety Węgierskiej
Wspomnienie liturgiczne	17 listopada
Historia Data zakończenia budowy 1903 Aktualne przeznaczenie kościół klasztorny kościół parafialny
Dane świątyni Styl neobarokowy Architekt Jan Műller Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 2 Liczba naw 1
Położenie na mapie Cieszyna Kościół świętej Elżbiety Węgierskiej w Cieszynie
Położenie na mapie Polski Kościół świętej Elżbiety Węgierskiej w Cieszynie
Położenie na mapie województwa śląskiego Kościół świętej Elżbiety Węgierskiej w Cieszynie
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego Kościół świętej Elżbiety Węgierskiej w Cieszynie
49°45′10,8″N 18°38′24,0″E/49,753000 18,640000

Kościół świętej Elżbiety Węgierskiej w Cieszynie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Cieszyn diecezji bielsko-żywieckiej). Świątynia jest częścią zespołu klasztornego elżbietanek.

Neobarokowy zespół klasztorno-szpitalny został wybudowany w latach 1900-1903 przez Antoniego Jonkischa i Jana Nosska według projektu Jana Műllera. Główny budynek zespołu mieści w części frontowej klasztor elżbietatek z kościołem znajdującym się na środku oraz szpital obejmujący dwa skrzydła boczne. Obecnie w części budynku frontowego znajduje się przychodnia lekarska. Wnętrze świątyni jest ozdobione dwoma ołtarzami: w pierwszym - głównym - oprócz symbolu Opatrzności Bożej (w zwieńczeniu) są umieszczone posągi św. Elżbiety (w otoczeniu ubogich), św. Jadwigi i św. Ludwika, z kolei w drugim - bocznym - znajdują się obrazy św. Antoniego i Matki Bożej z św. Franciszkiem. W dolnej części zarówno bocznego jak i głównego ołtarza usytuowane są płaskorzeźby przedstawiające sceny biblijne. Dodatkową ozdobą wnętrza świątyni są witraże (Serce Pana Jezusa, św. Franciszek, Matka Boża Królowa Pokoju, św. Elżbieta, anioł) a także posągi świętych znajdujące się na filarach pod chórem (Serce Pana Jezusa, św. Antoni, św. Józef, św. Barbara).

Zewnętrzna elewacja świątyni ozdobiona jest różnymi elementami dekoracyjnymi, czyli: na frontowej elewacji - w podokiennikach pomiędzy cokołami - są umieszczone dekoracje z motywami winnego grona; w przyczółku plastyczne wizerunek Chrystusa Dobrego Pasterza; z kolei na elewacjach bocznych, na miejscu okien usytuowane są nisze z posągami: św. Elżbiety od strony północnej, św. Franciszka z boku ściany wejściowej do świątyni, św. Józefa na tylnej ścianie i Matki Bożej od strony południowej.

Samodzielna parafia przy klasztorze elżbietanek została erygowana w 1980 roku. W 2010 roku, po zakończeniu gruntownego remontu, świątynia została ponownie poświęcona^[2]