Kościół św. Jana Chrzciciela w Łańcuchowie

Kościół św. Jana Chrzciciela

nr rej. A/593[1] z dnia 8.05.1972
kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Łańcuchów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Jana Chrzciciela
Historia Data rozpoczęcia budowy 1812 Data zakończenia budowy 1817 Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka Fundator Anna i Józef Sufczyńscy
Dane świątyni Styl barok klasycyzm Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 (wieżyczka na sygnaturkę) Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Milejów Kościół św. Jana Chrzciciela
Położenie na mapie Polski Kościół św. Jana Chrzciciela
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Jana Chrzciciela
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego Kościół św. Jana Chrzciciela
51°15′52,01″N 22°55′46,01″E/51,264447 22,929447

Kościół Świętego Jana Chrzciciela – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Łęczna archidiecezji lubelskiej.

Świątynia została zbudowana w latach 1812–1817 przez Annę i Józefa Sufczyńskich. Poświęcona została w dniu 15 sierpnia 1817 roku. Budowla reprezentuje styl barokowo-klasycystyczny z elementami neogotyckimi. Jest to kościół murowany wzniesiony z cegły. Wnętrze nakryte jest drewnianym sklepieniem. Mury zewnętrzne są otynkowane wapnem. Dach spadowy jest pokryty blachą. Świątynia składa się z jednej nawy, prezbiterium nie jest wyodrębnione na zewnątrz. Do kościoła wchodzi się przez wielkie drzwi osadzone na potrójnych zawiasach, zamykane na klucz. Budowla jest zwrócona frontem w stronę wschodnią. Od strony południowej mieści się prostokątna zakrystia ze ściętymi narożami, z wewnętrznym przedsionkiem. Podłogą świątyni była posadzka wykonana z terakoty. W 1902 roku dzięki staraniom księdza Alojzego Słapczyńskiego wnętrze kościoła zostało naprawione, rozbudowane i powiększone. Następcy tego proboszcza wposażali i remontowali świątynię w Łańcuchowie: ks. Wacław Kosior wyposażył wnętrze budowli w posadzkę, ks. Ludwik Olechowski w 1928 roku pokrył dach kościoła blachą, ks. Jan Mitura w 1946 roku wymienił część dachu świątyni, wymalował wnętrze budowli w latach 1952–1954, zakupił nowe piękne organy. W 1966 roku świątynia została ponownie odnowiona na zewnątrz, została pomalowana oraz zakonserwowana i wymalowana część dachu i kopuły. Zostały zamontowane dwa odgromniki, kościół otrzymał dwa dzwony: Józefa i Maryję oraz dostosowano wnętrze świątyni do nowej, posoborowej liturgii. W 1973 roku dzięki staraniom ks. Zbigniewa Lebiedowicza zostały zbudowane nowe schody na chór. Od tego czasu są nadal prowadzone prace remontowe przy kościele^[2].