Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Piotrowicach

Kościół św. Katarzyny Panny
i Męczennicy
Zabytek: nr rej. A/1165/1663 z 22.03.1966[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Wejście do kościoła
Państwo

 Polska

Miejscowość

Piotrowice (powiat średzki)

Adres

Fatimska 7, Piotrowice

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Piotrowicach

Wezwanie

św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Położenie na mapie gminy Kostomłoty
Mapa konturowa gminy Kostomłoty, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Pannyi Męczennicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Pannyi Męczennicy”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Pannyi Męczennicy”
Położenie na mapie powiatu średzkiego
Mapa konturowa powiatu średzkiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Katarzyny Pannyi Męczennicy”
Ziemia51°02′00″N 16°40′59″E/51,033333 16,683056

Kościół św. Katarzyny Panny i Męczennicy – gotycka świątynia katolicka w Piotrowicach.

Historia

Epitafium Friedricha von Niemitz, zmarłego 8 września 1615 roku w wieku 28 lat
Epitafium Margarety von Niemitz z domu von Gotsch von der Schwarzbach, zmarłej w 1567 r.

O istnieniu kościoła w Piotrowicach w 1298 roku wnosi się w związku ze świadkowaniem w dokumencie z tego roku proboszcza Benedykta. Obecny budynek świątynny został wzniesiony najwcześniej w drugiej połowie XV wieku. Patronat nad kościołem przysługiwał pod koniec XIX w. hrabiom Limburg-Stirum[2]. W 1753 roku został przebudowany; wnętrza świątyni otrzymały barokowy wystrój w pierwszej połowie XVII wieku[3][4]. Kolejne przebudowy miały miejsce w 1860 roku[5][3], a także w roku 1937, 1969, 1972[5] i po 2008 roku, kiedy to w wyniku źle prowadzonego remontu bez zgody konserwatora zabytków zniszczono barokową polichromię znajdującą się na sklepieniu prezbiterium[6].

Opis architektoniczny

Kościół jest orientowany, jednonawowy, w części zachodniej znajduje się wieża. Prezbiterium na planie ośmioboku zamknięte jest z trzech stron, przyparte przyporami i nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym charakterystycznym dla okresu późnośredniowiecznego[2]. W 1753 roku sklepienie zostało ozdobione barokową polichromią. Okna świątyni były dwuczęściowe zakończone maswerkami[2].

W 1937 roku świątynia została gruntownie wyremontowana. Wówczas spod tynku ścian wewnętrznych wydobyto epitafia z XVI wieku. Obecnie jest to dziewięć nagrobków figuralnych należących do rodzin Niemitzów i Seidlitzów (Silbitzów) datowanych na lata 1567–1610. Najstarszy z nich poświęcony jest Konradowi von Nimitz zmarłemu w 1563 roku oraz jego żonie Margarecie z domu Gotsch von der Schwartzbach (Schaffgotsch), zmarłej w 1567 roku. Ich epitafium zostało ustawione przy ścianie prezbiterium. Początkowo epitafia miały oryginalne obramienia z pilastrów zakończone belkowaniem z bogato zdobionym fryzem herbowym oraz akroterionami[2]. Wypełnienia pilastrów wczesnorenesansowymi liśćmi należały do najnowszych rozwiązań w ówczesnym okresie[2].

Pozostałe epitafia należą do kolejnych członków rodziny i znajdują się wewnątrz kościoła. Wśród nich znajdują się m.in.[7]

  • epitafium niemowlaka, syna Christopha von Nimitza, zmarłego w 1594 roku;
  • epitafium Christopha von Nimitza, zmarłego 22 sierpnia 1595 roku w wieku 7 lat, 19 tygodni i 2 dni, syna Christopha von Nimitza;
  • epitafium syna Christopha von Nimitza, zmarłego w 1595 roku;
  • epitafium Anny von Niemitz zd. von Seidlitz, zmarłej w 1610 roku;
  • epitafium Friedricha von Niemitza, zmarłego 8 września 1615 roku w wieku 28 lat;
  • epitafium George’a von Seidlitza z Szymanowic, zmarłego w maju 1607 roku w wieku 38 lat;
  • epitafium Cunradta von Niemitza, zmarłego w 1656 roku;
  • epitafium Davida Zuckmantela, z 1708 roku

We wnętrzu kościoła zachowały się również późnogotyckie sakramentarium przyścienne oraz renesansowa chrzcielnica z 1616 roku[8].

W zachodniej części kościoła znajduje się pomnik poświęcony ofiarom hitlerowskiego obozu pracy, którzy zostali zamordowani w Piotrowicach w 1945 roku[9].

Przypisy

Bibliografia

  • Hans Lutsch: Die Kunstdenkmäler der Landkreise des Reg.-Bezirks Breslau. Breslau: 1891.
  • Józef Plich: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Arkady, 2005.


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.