Kościół św. Leonarda w Busku-Zdroju
| kościół cmentarny | |||||||
![]() Elewacja boczna | |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Wyznanie | |||||||
| Kościół | |||||||
| Wezwanie |
św. Leonarda | ||||||
| |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Buska-Zdroju ![]() | |||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego ![]() | |||||||
Położenie na mapie powiatu buskiego ![]() | |||||||
Położenie na mapie gminy Busko-Zdrój ![]() | |||||||
Kościół św. Leonarda w Busku-Zdroju – znajdujący się w powiecie buskim, w województwie świętokrzyskim.
Budynek, cmentarz i murowane ogrodzenie, zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa świętokrzyskiego[2].
Obiekt leży na Szlaku Architektury Drewnianej województwa świętokrzyskiego.
Historia
Świątynia wybudowana w 1699 roku, w miejscu istniejącego tam wcześniej kościoła, jest najstarszą budowlą w Busku-Zdroju. Wykonawcą był cieśla Walenty[3]. Była tu siedziba najstarszej w Busku parafii, erygowanej jeszcze przed założeniem klasztoru norbertanów. Wyremontowana w latach 1997–1998[4].
Architektura
Budowla drewniana na podmurówce, konstrukcji zrębowej wzmacnianej lisicami, orientowana, jednonawowa, z węższym, zamkniętym trójbocznie prezbiterium, niewielką zakrystią od północy i kruchtą od zachodu. Dach nad nawą i prezbiterium wspólny, dwuspadowy kryty gontem z arkadową sygnaturką krytą miedzianą blachą. Ściany szalowane. We wnętrzu profilowana belka tęczowa oraz Grupa Ukrzyżowania z rzeźbami Matki Bożej, św Jana oraz wyciętym w blasze krucyfiksem[5]. Na stropie prezbiterium zachowały się fragmenty późnobarokowej polichromii[6]. W późnobarokowym ołtarzu figura św. Leonarda. W kościele znajduje się rzeźba Matki Bożej z ruchomymi rękami w stawach łokciowych i barkowych, są one wzorowane na XVIII wiecznych lalkach niemieckich[5].
Elewacja frontowa
Wnętrze
Widok od strony prezbiterium
Otoczenie
Na cmentarzu wokół kościoła znajdują się nagrobki m.in.
- Pawła Sołtyka, dziedzica Siesławic (zm. 1849)[5];
- Mateusza Jeziorowskiego (zm. 1833);
- Feliksa Rzewuskiego – założyciela uzdrowiska w Busku oraz członków rodziny Rzewuskich;
- Ignacego Popiela – żołnierza insurekcji kościuszkowskiej;
- kamienna kolumna opleciona wicią roślinną z przełomu XVII i XVIII wieku[7].
Ostatnie pochówki odbyły się w 2. połowie XIX wieku[5].
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 [dostęp 2010-05-31].
- ↑ Rejestr ↓.
- ↑ napis na tablicy in situ
- ↑ atr. tur. ↓.
- 1 2 3 4 rot.swietokrzyskie ↓.
- ↑ Michał Jurecki, Ponidzie. W świętokrzyskim stepie, Wydanie II, Kraków 2005, ISBN 83-89676-41-9. Rozdział: Busko-Zdrój, s. 51
- ↑ Marciniec 2007 ↓, s. 34.
Bibliografia
- Rejestr zabytków nieruchomych woj. małopolskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2019-12-31]. (pol.).
- atrakcje-turystyczne. pik.kielce.pl. [dostęp 2021-04-03].
- Leszek Marciniec: Pomniki, figury, tablice pamiątkowe w Busku Zdroju. Krosno: Oficyna Wydawnicza Apla, 2007. ISBN 83-7450-046-8.
- atrakcje-turystyczne. rot.swietokrzyskie.travel. [dostęp 2021-04-06].
.jpg)




_location_map.png)