Kościół św. Marcina w Piątku Wielkim

Kościół świętego Marcina

nr rej. 60 z 24.09.1930[1]
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Miejscowość	Piątek Wielki
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Marcina w Piątku Wielkim
Wezwanie	św. Marcina
Wspomnienie liturgiczne	11 listopada
Historia Data zakończenia budowy 1740
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Stawiszyn Kościół świętego Marcina
Położenie na mapie Polski Kościół świętego Marcina
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kościół świętego Marcina
Położenie na mapie powiatu kaliskiego Kościół świętego Marcina
51°53′49,3″N 18°05′00,4″E/51,897028 18,083444

Kościół świętego Marcina w Piątku Wielkim – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Stawiszyn diecezji kaliskiej).

Jest to świątynia wzniesiona w 1740 roku. Ufundowana została przez kardynała, biskupa krakowskiego Jana Aleksandra Lipskiego. Remontowana była w 1761 roku. W 1979 roku zostało wymienione pokrycie gontowe na blaszane oraz zostało odnowione wnętrze.

Budowla jest drewniana, orientowana, jednonawowa, posiada konstrukcję zrębową. Prezbiterium kościoła jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte jest trójbocznie, z boku jest umieszczona zakrystia. Z boku nawy znajduje się kruchta. Od frontu jest umieszczona wieża konstrukcji słupowej, trójkondygnacyjna, kwadratowa, w jej przyziemiu znajduje się kruchta. Wieżę zwieńcza dach namiotowy, na dachu jest umieszczony podwójny blaszany dach hełmowy z latarnią i krzyżem. Świątynia jest nakryta stromym dachem, dwukalenicowym pokrytym blachą. Wnętrze jest obite boazerią w geometryczne wzory, na suficie widnieje orzeł w koronie. Wnętrze jest nakryte płaskimi stropami ze skośnymi odcinkami bocznymi. Chór muzyczny posiada prostą linię parapetu i jest ozdobiony prospektem organowym. Ołtarz główny w stylu barokowym pochodzi z 2 połowy XVII wieku, natomiast dwa ołtarze boczne reprezentują styl późnobarokowy i powstały w 2 połowie XVIII wieku^[2].