Kościół św. Marcina w Sobieszowie
| kościół filialny | |||||||||||||
widok ogólny | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie |
św. Marcina | ||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
11 listopada | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Jeleniej Góry ![]() | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |||||||||||||
Kościół św. Marcina – kościół katolicki w dzielnicy Jeleniej Góry, Sobieszowie. Wzniesiony na wypłaszczeniu stoku nad potokiem Wrzosówka, ponad centrum dawnej wsi Sobieszów.
Historia
Murowany, kryty dachem dwuspadowym, bezwieżowy. Pochodzi z ok. 1305 roku, pierwotnie nosił wezwanie św. Barbary. W 1520 r. został przejęty przez protestantów, którzy przebudowali go w duchu renesansowym. W 1654 r. na fali kontrreformacji wrócił w ręce katolików, którzy na nowego patrona świątyni obrali św. Marcina. W latach 1778–1782 z inicjatywy hrabiego Johanna Nepomuka Schaffgotscha kościół został przebudowany przez cystersów w stylu barokowym. Z tego okresu zachowały się elementy wyposażenia, m.in. drewniana chrzcielnica i ambona. Witraże pochodzą z r. 1921.
- Wnętrze świątyni
- Empora organowa
Otoczenie
Kościół jest otoczony murem, wewnątrz którego znajdował się dawny cmentarz oraz wolno stojąca dzwonnica, zbudowana prawdopodobnie w końcu XVI w. Dzwonnica została gruntownie przebudowana w latach 1647-1653. W roku 1728 otrzymała nowy zegar, wykonany przez mistrza Georga Klosego. Dzwon na wieży wykonany został ze spiżu pochodzącego ze starej armaty z zamku Chojnik[1].
Przypisy
- ↑ Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas: Dolny Śląsk - przewodnik. Warszawa: Sport i Turystyka, 1977 s. 223
Bibliografia
- Tadeusz Steć: Sudety Zachodnie. Część I. Przewodnik. Wyd. II, poprawione i rozszerzone, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1965;
- Tablica informacyjna przy kościele (styczeń 2012).


