Kościół św. Marcina w Zwierniku

Kościół św. Marcina
Zabytek: nr rej. A-1152 z dnia 27.11.1979[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Elewacja południowa
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Zwiernik

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Marcina Biskupa w Zwierniku

Wezwanie

św. Marcina Biskupa

Wspomnienie liturgiczne

11 listopada

Położenie na mapie gminy Pilzno
Mapa konturowa gminy Pilzno, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Zwiernik, kościół św. Marcina”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Zwiernik, kościół św. Marcina”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Zwiernik, kościół św. Marcina”
Położenie na mapie powiatu dębickiego
Mapa konturowa powiatu dębickiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Zwiernik, kościół św. Marcina”
Ziemia49°56′27,7″N 21°12′26,2″E/49,941028 21,207278

Kościół św. Marcina w Zwierniku – rzymskokatolicki kościół parafialny pw. św. Marcina Biskupa, wybudowany w 1664 w Padwi Narodowej, a przeniesiony w latach 1885-91 do Zwiernika.

Historia

Drewniany kościół w Zwierniku, który powstał około 1470 uległ zniszczeniu w 1880 w wyniku pożaru. Planowano budowę nowej świątyni, podjęto jednak decyzję o przeniesieniu do Zwiernika drewnianego kościoła z 1664 z Padwi Narodowej. Prace związane z realizacją przedsięwzięcia trwały w latach 1885-91. Powstała budowla miała odmienną bryłę niż oryginał. Kościół remontowano w 1910, 1965 i 1982. W latach 1994-96 dostawiono do korpusu od strony zachodniej wieżę projektu Juliana Klimka z Krakowa.

Architektura i wyposażenie

Jest to budowla drewniana konstrukcji zrębowej z węgłami wiązanymi w jaskółczy ogon, na kamiennej podmurówce, trójdzielna, orientowana. Do trójbocznie zamkniętego prezbiterium z zakrystią od północy, przylega szersza nawa z niedużą kruchtą do południa, a do niej wieża z kruchtą w przyziemiu. Wieża konstrukcji słupowej zwieńczona jest cebulastym hełmem z latarnią. Blaszane dachy dwuspadowe z umieszczoną nad nawą czworoboczną wieżyczką na sygnaturkę. Ściany pionowo oszalowane deskami z listwowaniem.

Wnętrze nakryte stropem płaskim. Na suficie i ścianach polichromia figuralna i ornamentalna w stylu secesyjnym autorstwa Stanisława Gucwy z 1910. W przejściach drewniane portale uszakowe z XVII w. Wyposażenie: w prezbiterium wielopłaszczyznowy ołtarz główny z połowy XVIII w. z Grupą Ukrzyżowania w polu środkowym; w nawie dwa ołtarze boczne: prawy z łaskami słynącym obrazem Św. Anna Samotrzeć z XVII w. pochodzący z dawnego dworskiego kościoła św. Anny i lewy neogotycki, ofiarowany do kościoła w 1889 z katedry tarnowskiej z obrazem Adoracja Najświętszej Marii Panny z początku XIX w.; barokowa chrzcielnica z 1708; eklektyczna ambona. W sanktuarium ciekawy obraz św. Bogumiła z dzikiem.

Otoczenie

Teren kościoła otoczony ogrodzeniem z betonowych elementów. Od strony zachodniej w ogrodzeniu niewielka murowana dzwonnica parawanowa dwuarkadowa z XIX w. z trzema dzwonami. Jeden z pochodzący z 1701 z reliefami Ukrzyżowania i MB z dzieciątkiem fundacji proboszcza zwiernickiego i dwa pozostałe odlane w 1929.

Przypisy

Bibliografia

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, ss. 120, 121 ISBN 83-89188-08-2
  • Krzysztof Zieliński, Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, Rzeszów 2015, ss. 332, 333 ISBN 978-83-61577-68-3
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.